Anne Mathilde > Recent Status Updates

#214: "Ik ben vergeten een ezelsoor te vouwen in de pagina waar ik gebleven ben. Was er maar iemand die dat bij mij doet, zodat ik weet wat mijn plek is en van waaruit ik mijn verhaal verder moet leven."

"Ze hadden nooit over gevoelens gepraat en hadden er nu geen taal voor."

"De open haard was gelijk aan die van de achterkamer, maar de koperen spijlen van de haardrand waren plat in plaats van rond en ertussen was een paneel van koper filigreinwerk zodat het koperen paneel helemaal om de open haard liep, precies zoals de Griekse rand helemaal langs de bovenkant van het behang liep, net onder het plafond.">>>
Waarnemen en beschrijven. En dat ik me er zo ongemakkelijk toe verhoud.

De dood van een man is een tragedie maar de dood van miljoenen - slechts statistiek.
Stalin

We gingen terug. Stupid tussen ons in, spitsroeden lopend tussen blaffende honden. Ik wist waarom ik die hond wilde houden. Het was schaamteloos duidelijk, maar dat kon ik de jongen niet zeggen. Daar had ik me voor gegeneerd. Maar mezelf kon ik het wel zeggen en dat hinderde niet. Ik ha dgenieg van falen en verliezen. Ik hunkedde naar winnen. Ik was vijfenvijftig en er waren geen overwinningen in zicht...

'Het is niet "lief"!' ze sprak het woord uit alsof het de essentie was van alles wat ze verachtte, en ze greep zijn hand vast en smeet die omlaag alsof ook die verachtelijk was. 'Alsjeblieft, Frank, ik ben niet "lief". Ik breng geen groot altruïstisch offer... begrijp je dat dan niet?'

"Zelfs voor het gerecht is de waarheid een subjectieve aangelegenheid. Geloof en wetenschap lijken sprekend op elkaar. Je kunt je met recht en reden afvragen of ze niet identiek zijn. Verstandige mensen oordelen de waarheid in grensgevallen doorom niet op haar geldigheid, maar op haar nut."

"Ik weet zeker dat ik iets speciaals zou moeten zeggen,maar eerlijk gezegd komt er niets in me op." Jasper Gwyn glimlachte in het donker. "Maakt u zich geen zorgen, dat verschijnsel ken ik maar al te goed."

Ze waren zijn ogen binnengekomen, die twee beelden, als plotselinge waarnemingen van een absoluut en onvoorwaardelijk geluk. Hij zou ze voor altijd met zich meedragen. Want dat is de manier waarop het leven je te grazen neemt. Het overweldigt je als je nog een slapende ziel hebt en het zaait een beeld in je, of een geur, of een geluid, dat je daarna nooit meer los kunt laten. En dat was dan het ware geluk.

"Heb ik me ooit in een moment bevonden dat niet dit was?" #68

"Ze voelde dat ze tranen in haar ogen kreeg en wendde haar blik af van het platteland en de rest, ze boog haar hoofd en staarde naar de oneindigheid binnenin zich, zoals volwassenen doen als ze ineens iets niet meer kunnen begrijpen."

”Ze voelde dat ze tranen in haar ogen kreeg en wendde haar blik af van het platteland en de rest, ze boog haar hoofd en staarde naar de oneindigheid binnenin zich, zoals volwassenen doen als ze ineens iets niet meer kunnen begrijpen "

#57

"ik wil het water terug dat jij kende
Ik wil de zee terug
stilte
licht"