HaMiT > Recent Status Updates

:من
بعد از دیدن اپیزود "زندگیِ کوما"ی وان پیس، دیگه چیزی نمی‌تونه تکونم بده

:من بعد از دیدن 2 دقیقه تریلر از همنت

عزیزانم از دیروز گودریدز برا من قاتی کرده. فقط
wants to read
currently reading
finished reading
تو فید نشون میده
ریویوها و ریتینگ‌ها نیستن. حتی توی پروفایل‌ها هم نیستن
چه اپ و چه نسخه سایت
خواستم بپرسم کس دیگه‌ای هم همچین مشکلی داره یا فقط برای منه

این مکالمه‌ی ننه ویتِروَکس و اسکارنیا در مورد جادو خیلی قشنگ بود
حیف زیادی طولانیه، حتی برای نوشتنش توی ریویو

اینکه نزدیک چهل تا کتاب از این مجموعه هست که به عنوان فانتزی دنج تو زمانهای بی‌حال‌وحوصلگی می‌شه بیام سراغشون خوشحالم می‌کنه
شبیه کتابای کودکی‌ان که بیشتر از همه برای بزرگسالها نوشته شدن

آلبر و ادوارد تو کتاب قربانی جنگ شدن و وسط خونده شدن داستانشون از طرف من هم قربانیِ اعتیادم به سیلک سانگ و هورنت
دیشب ساعتای دوازده که مشغول بازی بودم دیدم معده‌ام داره صداهای عجیب می‌ده و یادم اومد شام نخوردم
دیگه کتاب خوندن به کنار

آن‌هایی که گمان می‌کردند جنگ به زودی به پایان می‌رسد مدت‌ها بود همگی مرده بودند، و درست به سبب جنگ مرده بودند


احتمالاً بهترین جمله‌ی آغازین بین تمام کتاب‌هایی که تا حالا خوندم

دیگری شرایطی را شرح می‌دهد که در آن موقعیت‌ها، کشتن من کار درستی خواهد بود

خلاصه‌ی رابطه‌ی من و داداشم از کودکی تا نوجوانی

لنی شبیه بابی باکلا تو سوپرانو حرف می‌زنه

تو همیشه انگار.. انگار گم شدی. انگار خودتو گم کردی و نمی‌دونی کجا باید دنبالش بگردی

Hey Google, play Rip & Tear by Gunnar Broad..

Ah shit, here we go again..

ادبیاتِ موردِ علاقه‌ی من: ادبیاتِ ضدانگیزشی
-------------------------------------
بیلی شوقی به زندگی نداشت، دعایی قاب گرفته بود و روی دیوار اتاق کار خود نصب کرده بود
دعا چنین بود:

خدایا
مرا صفایی عطا کن
تا آنچه را توانایی تغییر ندارم
بپذیرم
مرا شجاعتی عطا کن
تا آنچه را توانایی تغییر دارم
تغییر دهم
و خردی
تا آن دو را از هم باز شناسم

از میان چیزهایی که بیلی پیل گریم قدرت تغییر آن را نداشت، گذشته، حال و آینده بود

دو ماه بعد از اینکه کتاب اینقدر برام خسته‌کننده بود که تو فکر ول کردنش بودم، دوباره برش داشتم و تا صبح داشتم می‌خوندم
خودمم نمی‌فهمم چطور همچین اتفاقی میفته
مکالمه‌ی راسکولنیکف و سونیا چیزی فراتر از متنی بود که یه انسان بتونه بنویسه
باورم نمی‌شه چنین چیزی خوندم..

“Your language that has no lies in it. Teach me that, and then ask me why I did what I’ve done.”

درون هر آدم عاقلی یه آدم دیوونه هست که سعی داره از کالبدش خارج بشه. من که همیشه اینطوری فکر می‌کنم. هیچ‌کس نمی‌تونه سریع‌تر از یه آدم عاقل دیوونه بشه.

جناب مرگ دنیای تخت از اون چهره‌های سنت‌گرا بود که خیلی به خدمات فردی خودش می‌بالید و اغلب اوقات افسرده بود چون آدم‌ها قدر خدماتش رو نمی‌دونستن
اون به این نکته اشاره می‌کرد که هیچکس واقعا از خود مرگ نمی‌ترسه بلکه مردم فقط از درد، جدایی و وارد شدن به عالم نسیان ابدی می‌ترسن. به این نکته هم اشاره می‌کردکه خیلی غیرمنطقیه که افراد تنها به این دلیل که کسی حدقه‌های چشمش توخالی هستن و در خفا به خودش می‌باله علیه‌ش موضع بگیرن

مسئول سانسور این کتاب شاهین نجفی بوده فکر کنم
این همه کتاب ترجمه من خوندم و اولین باره تو یه کتابی که از زیر دست ارشاد رد شده اصل "این" کلمه رو بدون سانسور می‌بینم :))

داشتم به این فکر می‌کردم که از این تیمارستان‌ها کجا هست برم خودم رو بستری کنم
بعد حواسم جمع شد که دارم کجا زندگی می‌کنم
مکانیسم دفاعی رئیس برامدن هم خیلی خوبه. شاید استفاده کنم در آینده
وانمود کنی نه چیزی می‌بینی، نه می‌شنوی و نه با کسی حرف بزنی. فقط سرت به کار خودت باشه و توی توهمات خودت سر کنی

بعضی وقتا هم یه کتاب رو شروع می‌کنی و فارغ از اینکه بدونی تهش ازش خوشت میاد یا نه، پیش خودت می‌گی
آره.. عمراً این کتابو به هیچ بنی بشری پیشنهاد بدم :))

به نظر می‌رسه اولین تلاشم برای خوندن یه کتاب بلند از ادبیات کلاسیک روسیه داره با شکست مواجه می‌شه
برای خوندنش ذوق و انگیزه داشتم ولی متأسفانه فعلا انگیزه‌م برای ادامه دادنش تقریباً صفر شده
همه‌چی توی کتاب خسته‌کننده شده و حتی یه شخصیت هم برام جالب نبوده
حتماً مغز من برای خوندنش درست سیم‌کشی نشده
ولی اگه رهاش کنم بی‌خیال نمی‌شم و با یکی دوتا کتاب دیگه دوباره امتحان می‌کنم
احتمالاً برادران کارامازوف و جنگ و صلح

قبل از شروع روز سوم جنگ ابرکرومبی این رو نقل قول کرده

"نمی‌دانم خوانندگان تا چه اندازه خشونت و قصابی را تاب خواهند آورد"

- رابرت ای. هاوارد

و من که دارم با لذت تمام این همه خون و خونریزی و خشونت و قصابی رو می‌خونم

"حتی یکی‌تان فکرِ مستقل ندارید! دل و جرئت ندارید! موجودهای بی‌اراده‌ای هستید که توی رگ‌هایتان به جای خون آب جریان دارد! من هیچ کدامتان را قبول ندارم! همه همّ و غمتان این است که با دیگران فرق داشته باشید، تافته‌های جدا بافته باشید"

از این جملات که هرکی می‌خونه فکر می‌کنه اینا حرف‌های دل خودشن. خودش گوینده‌س. خودش خاصه و جمله در مورد بقیه صدق می‌کنه :))

ایشالا که خیره

هملت بخونید. هملت بزرگترین تراژدی تاریخ ادبیاته
نمای دوم، پرده‌ی سوم:

هملت: خانم! ممکن است من زیر دامن شما، دمر شوم؟
اوفیلیا: نه، سرورم!
هملت: منظورم این بود که: می‌توانم سر بر دامانت بگذارم؟
اوفیلیا: بله! سرورم!
هملت: فکر کردی منظور بدی داشتم؟
اوفیلیا: من به هیچ چیز فکر نکردم، سرورم!
هملت: خوابیدن وسط پای دوشیزه‌گان جوان، فکر نسبتاً خوبی‌ست
اوفیلیا: بله؟!.. چی فرمودید قربان؟!
هملت: هیچ چی

همه‌ی شخصیت‌هاش شبیه خواهر و مادر تونی سوپرانوئن

"ولی آن روح همان ادا و اطوارهای معمول ارواح را در می‌آورد و هیچ نشانه‌ای از خود بروز نمی‌داد"

فکر کنم حس شوخ طبعیم تَرَک برداشته چون خیلی خندیدم سر این جمله

پرسه‌زَنان پا به جهان گذاشته‌ایم و هنوز پرسه‌زَنیم

حس راوی غیرقابل اعتماد می‌ده
بریم ببینیم چقدر حسم درسته یا چقدر توی در و دیوارم

میزان خشونت توی چیزی که الان خوندم از کل سه‌گانه‌ی تریفایر بدتر بود
•_•

اگر زندگی را نباید زیادی جدی گرفت، پس مرگ را هم نباید

ساموئل باتلر

مرگ بزرگ‌ترین خسران در زندگی نیست
بزرگ‌ترین خسران چیزی است که وقتی زنده‌ایم در ما می‌میرد

نورمان کازینز