Atefeh > Recent Status Updates

نگاه متفاوتي كه به تاريخ داره ذهن رو به چالش ميكشه، (گرچه هنوز با قسمت هاي زياديش مشكل دارم چون براي موضوعات مطرح شده سند محكمي ارائه نميده )به عنوان مثال نگاهي كه به انقلاب كشاورزي و يكجانشيني داره و اون رو باعث بدبختي و سقوط انسان دونسته جالب و نو بود.

نگاه متفاوتي كه به تاريخ داره ذهن رو به چالش ميكشه، (گرچه هنوز با قسمت هاي زياديش مشكل دارم چون براي موضوعات مطرح شده سند محكمي ارائه نميده )به عنوان مثال نگاهي كه به انقلاب كشاورزي و يكجانشيني داره و اون رو باعث بدبختي و سقوط انسان دونسته جالب و نو بود.

توضيحات خوب و روان پيش ميره اما يه چيزاييش با عقل جور نمياد ،يه اشكالاتي توي فرضيه از همون آغاز كتاب وجود داره كه يكي دو جا خود نويسنده هم اشاره ميكنه و جوابش اينه:
It was a matter of pure chance, as far as we can tell
يه همچين نظام پيچيده و هوشمندي رو توضيح دادن و علامت سوال ها رو با اشاره به شانس!!! رد كردن ، منطق من رو ارضا نميكنه. اميدوارم جلوتر كه ميرم پشتوانه ي عقلي قوي تري براي فرضيه ها ارائه بشه

دوست عزيز توجه كنيد در اين جامعه كه ما زندگي ميكنيم وضع به طوري است كه اگر مثل آنها باشيم در مدتي بسيار كم به بالاترين مقام خواهيم رسيد

جوانان اينطورند هميشه به خود قول ميدهند كه كار كنند اما خواب براي آن ها شيرين تر است كسي كه بيست ساله شد در عالم خواب بهتر ميتواند فكر كند

ارسطو خاطر نشان ميكند كه حالت انقلابي ذهن تا اندازه ي زيادي به سبب مفاهيم يك جانبه ي عدالت پديد آمده است، دموكرات ها فكر ميكنند كه آدمياني كه به طور مساوي آزادند بايد در هر چيزي مساوي باشند، توانگران ( نمايندگان اليگارشي) فكر ميكنند كه چون آدميان در ثروت نامساويند بايد در هر چيزي نابرابر باشند.

در پايان فدروس سقراط دعا ميكند:
اي پان، اي خداي محبوب من، و اي خدايان ديگر كه در اينجا حاضريد ، دعاي مرا مستجاب كنيد كه در درون خويش زيبا باشم و همه ي امور بيروني من با امور درونيم سازگار باشد.چنان كنيد كه فقط شخص فرزانه را توانگر بشمارم و از اندوخته ي طلا تنها به اندازه اي به من بدهيد كه انسان پرهيزكار بار آن تواند كشيد.

مي انديشم پس هستم؛ من هستم زيرا مي انديشم، چرا مي انديشم؟ ديگر نمي خواهم بينديشم، من هستم زيرا مي انديشم كه نميخواهم باشم؟

ماهيت حقيقي زمان حال آشكار ميشد: همان بود كه وجود دارد ، و هرآنچه حال نبود وجود نداشت. گذشته وجود نداشت....هر رويدادي وقتي نقشش به پايان مي رسيد خودش را خردمندانه توي جعبه اي ميچيد و رويدادي افتخاري ميگرديد، از بس كه تخيل كردن نيستي برايمان مشكل است

اشياء نبايد لمس بكنند، زيرا زنده نيستند . آدم به كارشان ميگيرد، سر جايشان ميگذارد، ميانشان زندگي ميكند ؛ آنها مفيدند ، همين و بس. ولي آنها مرا لمس ميكنند و اين تحمل نكردني است.

جلد ششم كه شامل داستان اسفنديار و مرگ رستم و ماجراهاي بعد از اون بود تا اينجا براي من يكي از جذاب ترين بخش هاي شاهنامه بود، عالي

هيچ چيز دشوارتر از پاسخ دادن به اين سوال نيست كه چرا بايد شرافتمند باشيم؟

عليرغم هر تغيّر و انتقالي بايد چيزي ثابت و پايدار وجود داشته باشد . چرا؟ براي اينكه تغيّر از چيزي به چيز ديگر است . بايد چيزي كه اولي و اساسي و باقي است و صور گوناگون ميگيرد و حامل اين جريان تغيّر است وجود داشته باشد . تغيّر نميتواند صرفا كشمكش اضداد باشد ؛ مردان انديشمند بر آن شدند كه بايد چيزي وراي اين اضداد وجود داشته باشد چيزي كه اولي و اساسي است.

اشتباه بزرگي است اگر تصور كنيم كه يونانيان مردمي خوش و لاابالي بودند كه جز گردش در ايوان هاي شهرها و تماشاي آثار شكوهمند يا هنرنمايي هاي پهلوانانشان كاري نداشتند. آنان از جنبه ي تاريك زندگي ما در اين سياره بسيار آگاه بودند ، زيرا در وراي آفتاب و خوشي ، ناپايداري و ناامني حيات آدمي ، حتميت مرگ و تاريكي آينده را مي ديدند .

كتابفروشي نون نداره ، كار ما درآمدي نداره.برو پي كار نون و آبدار ، كي كتاب ميخونه تو اين شهر! اگر اون پينه دوز شب در دكونشو نبنده و قفل نكنه، دزدا ميان، كفش كهنه ها و ابزار كارشو ميبرن چون خريدار دارن. اما اگر در اين كتابفروشي باز باشه هيچ كس كتاب نميبره چون خريدار نداره، رو دستشون ميمونه. كار ما اينجوريه، بي حرمته.