پیمان عَلُو > Recent Status Updates

دردها و زخم‌هایم اکنون ریه‌ای دارند برای نفس کشیدن.

زل زدم به عکس امام علی. صدای مظهر النوابِ شاعر در ذهنم طنین انداخت که امام علی(ع) را مورد خطاب قرار می‌داد و می‌گفت:
«گر بدین روزگار می‌زیستی، پیروانت با تو می‌جنگیدند و کمونیست خطابت می‌کردند.»

راینر ماریا ریلکه ، شاعر و رمان نویس ، در مرثیه‌هایِ دوئینو که در ابتدایِ قرن بیستم نوشته و چاپ شد، می‌پرسد: «اگر من غریوی سردهم، چه کسی از میان طبقاتِ فرشتگان صدای مرا خواهد شنید؟»

هرکسی که لبخند بزند، خوشگل است…

هیچ رفتاری به اندازهٔ رفتار ناشی از بدگمانی و نادانی زشت نیست.

گاهی حتی در شلوغ‌ترین فضاها خودتان را تنها احساس می‌کنید. گویی در سراسر جهان تنها کسی که از وجود شما باخبر است، خودتان هستید.
تمام سنگ‌هایی که در ساخت این راه تنهایی به کار می‌رود را کسی جز خودتان کنار هم نچیده است!

این همه کار می‌کنیم پول درمیاریم، بجز پول چی به دست میاریم؟ احساس تنهایی که این همه پول بهم دست می‌ده منو می‌ترسونه: ترفیع اجتماعی و طبقاتی تقریبا مثل رفتن از اتمسفر به فضاست
هرقدر بالاتر میری، تعداد موجودات زنده‌اش کمتر میشه!

این همه کار می‌کنیم پول درمیاریم، بجز پول چی به دست میاریم؟ احساس تنهایی که این همه پول بهم دست می‌ده منو می‌ترسونه: ترفیع اجتماعی و طبقاتی تقریبا مثل رفتن از اتمسفر به فضاست
هرقدر بالاتر میری، تعداد موجودات زنده‌اش کمتر میشه!

*
مینی بوس کارگران حرکت کرد. حسین و جمال برای آخرین بار به ساختمانی که تمامش کرده‌ بودند نگاه کردند.بالای در ساختمان ، تابلوی بزرگی آویزان بود:
«زندان فوق امنیتی تیپ اف اِدیرنه»
نگاهشان بهم خورد از خجالت چشم‌هایشان را دزدیدند

انسان به حالت افقی نمی‌تواند خودش را دار بزند…
کشف این‌ حقیقت میل دوباره‌ای به زندگی را در من بیدار کرد…

اونجوری بهم نگاه نکن حمزه…
اول باید مَرد درونت رو بکُشی…!

‏ دشوارترین جنبهٔ روشنفکری به این قرار است که، بدون خو گرفتن به یک نهاد و یا تبدیل شدن به آدمی مکانیکی بتواند آنچه را که از طریق کار و مشارکت مستقیم برایش تایید شده، بیان کند.


#ادامه_کامنت

تبعید الگویی است برای روشنفکری که از طریق پاداش‌های تطبیق با محیط، هورا کشیدن و سکنی گزیدن، وسوسه و حتی احاطه و غوطه ور شده است.

به قول والتر بنیامین:

«هرکس در امروز ظفرمند ظاهر شده در حرکت پیروزمندانه‌ای سهیم است که در آن فرمانروایان امروزی درماندگان و بیچارگان را لگد کوب کنند.»

به روشنفکری که مدعی است فقط برای خود، یا آموزش محض: و یا فقط به خاطر علم مجرد می‌نویسد، نه می‌شود و نه باید باور داشت…
اگر نمی‌خواهید موجودی سیاسی باشید نه بنویسید و نه سخنرانی کنید.

یکی از نخستین تعریف‌های «روشنفکر» از زبان آناتول فرانس:






#کامنت

«به زودی یک نفر از سر عاشقی و دیوانگی خودکشی می‌کنه… وقتی به چنین جسدی برخورد کردی ، با دقت آن را معاینه کن. اکثرا کریستال‌هایی در قلبشان دارند که زود می‌شکنند.»

عاقلانه‌تر نیست که من هم نقش میمونی در میان میمون‌ها را بازی کنم؟



«پیر بیل-فرهنگ تاریخ و نقادی»

هر قانونی که سخنی را سرکوب کند مشروعیتی موقت دارد…

وقتی کسی با خودش حرف می‌زند، چه کسی دارد حرف می‌زند؟
روحی که دفن شده، روانی که به بیرون رانده شده، به درون، به درون، به قعر سرداب…

چشم‌های دیگران زندان ماست؛ افکارشان قفس‌ما.

بهترین کار برای مقابله با زندگی این است که روزنامه را تا کنیم طوری که یک مربع کامل درست شود، خشک، ضخیم، نفوذ ناپذیر حتی در برابر زندگی.

اکنون در چه رژیمی زندگی می‌کنیم؟ محال است بدانم، اما اطمینان دارم در دورهٔ دروغ‌های سیستماتیک زندگی می‌کنیم.

ما در جهانی زندگی می‌کنیم که در آن هرچیزی که سابقا هنر، ادبیات و فرهنگ نام داشت دیگر اثری برآمده از خیال و مهارت خالقانی منحصر به فرد نیست، بلکه محصول آزمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها و کارخانه‌هاست، به عبارت دیگر ماشین‌های لعنتی.

در دوره‌ای که ظهور هنرمندانی مثل سروانتس، میکل آنژ و بتهوون به امری محال تبدیل شده، از این ناراحت نیستم که از منظر اصالت و زیبایی تنها چیزایی قابل قیاس با آثار این نوابغ آکروبات بازی‌های سیرک‌ها و تصاویر انیمیشن‌ها باشند.

صفحه ۳۲/۳۳ یوسا قلم برداشته تا هنر را بکوبد!

#کامنت_را_بخوانید

خیلی عجیب است که ملتی همچون ملت یهود، که پیشینه‌ای به قدمت تاریخ دارد، تبدیل به ملتی استعمارطلب و بهره‌کش شود، دست‌کم دربارهٔ مردم فلک زدهٔ فلسطین این‌گونه صدق می‌کند.

برای آدم‌هایی مثل من که متعلق به دوران دیگری هستیم، زندگی بدون کتابفروشی‌ها ، کتابخانه‌ها و سینماها زندگی بی‌روحی است. اگر نام چنین چیزی پیشرفت است ، امیدوارم باعث و بانی آن را به جایی تبعید کنند که خبری از نور خورشید نباشد.

‏هانا آرنت: انسان برای آزادی هزینه می‌دهد.

گونترگاوس: دلتان نمی‌خواهد زمان را به عقب برگردانید؟

هانا آرنت: نه، میدانم که برای آزادی باید هزینه داد. اما نمی‌گویم که من دلم می‌خواهد هزینه بدهم.

‏هانا آرنت: انسان برای آزادی هزینه می‌دهد.

گونترگاوس: دلتان نمی‌خواهد زمان را به عقب برگردانید؟

هانا آرنت: نه، میدانم که برای آزادی باید هزینه داد. اما نمی‌گویم که من دلم می‌خواهد هزینه بدهم.