Asu’s Reviews > سال بلوا > Status Update

سالها بعد فهمیدم که مردها همه شان بچه اند، اما بعضی ادای ادم بزرگا رو در می آورند و نمی‌شود بهشان اعتماد کرد، به خودشان هم دروغ می‌گویند.

و تمام شب برای دختر هایی ک در تنهایی از خودشان خجالت می‌کشند گریه کردم، دخترهایی که بعدها از خود متنفر می شوند و مثل یک درخت توخالی، پوسته ای بیش نیستند، و عاقبت به روزی می افتند که هیچ جای اندامشان حساس نیست، روح و جسمشان همان پوسته است، خودشان نمی‌دانند چرا زنده‌اند.

معصوم گفت:«مردم هر یک دردی دارند ک دیگری نمیفهمد.»

+می‌گویند زنش اهل بابل بوده
-همچنین
+پس کی اهل اینجاست؟ هرکسی از جایی آمده
-بابلی ها خوشگلند
+به چه دردی می‌خورد خوشگلی؟
-هیچ، علت پس افتادگی دنیا هم سر همین است.

گاهی احساس میکردم دنیا بر اساس عقل و منطق مردانه می‌گردد که مردها شوهر زن‌ها بشوند و صورتشان را چروکیده کنند، اگر توانستند بچه‌ای به دامنشان بیندازند و اگر نتوانستند اشکشان را در بیاورند. زن موجودی است معلول و بی اراده که همه جرئت و شهامتش را می‌کشند تا بتوانند برتری شان را به اثبات برسانند. مسابقه مهمی بود و مرد باید برنده میشد. اما نمی دانم ایا خدا اینطور تقدیر کرده بود یا من بداقبال بودم؟

با صدای خروس‌ها به جایی برمیگشتم که زمانش را به یاد نمی‌آوردم، دنبال روز خوشی می‌گشتم که خاطره‌ای بتواند گناهی را ببخشد، اما می بایست از سال و ماه میگذشتم و می ترسیدم از غصه گریه‌ام بگیرد، و می‌ترسیدم زیاد از خودم دور شوم.