Dolatshahi’s Reviews > Pawn's Gambit > Status Update

رزم‌آرایی کاری خوب و پسندیده است.
فقط اینکه واقعا بنظر میاد یکی از صفات بارز یک رزم‌آرا یا استراتژیست باید بی‌رحمی صرف باشه.
کسی که همه چیز، افراد، منابع، ملت‌ها و هر چیز دیگه‌ای صرفا براش یکسری اعداد و مهره هستن. رزم‌آرا کسی هست که طرح کلی رو میبینه و برای رسیدن به هدف غائی که می‌تونه پیروزی در جنگ یا هر هدف دیگه‌ای باشه، میدونه که دقیقا چه چیزی رو در چه زمانی فدا کنه.
برخلاف هرگز نمیر واقعا از گامبی سرباز راضیم

خوبه خوبه
به جاهای جالبی رسیده
راضیم ازش 😎

دو دل بودن برای یک رزم‌آرا مساوی هست با مرگ!
رزم‌آرا هیچ‌وقت مردد نمی‌مونه.
همه‌ی گامبی‌ها، احتمالات و نتایج باید قبل از انجام اولین حرکت در نظر گرفته بشن.
موفق نشدن یک نقشه به معنای به کار انداختن نقشه‌ی بعدیه...

خوبه خوبه
هنوز رضایت دارم از گامبی سرباز

خب خب بعد از خوندن یک کتاب سیصد و خورده‌ای صفحه‌ای بعلاوه هشتاد صفحه از جلد دومش، بلاخره از معنای مورتال تکنیک رمزگشایی شد و ما با وجه تسمیه عبارتی که عنوان کلی این مجموعه رمان رو یدک میکشه، آشنا شدیم.
خدا بده برکت، گامبی سرباز همچنان خوبه، خیلی خوبتر از هرگز نمیر :)

همونطور که در ریویوهای کتاب هرگز نمیر هم بهش مفصل اشاره کردم، راب هیز ذاتا یه نویسنده شخصیت‌پرداز هست و نه داستان‌پرداز.

اینجا در گامبی سرباز هم هنوز وجه‌ی شخصیت‌پردازیش برقراره اما عجیب اینکه در نوشتن این کتاب هیز دچار یه لول‌آپ شده و داره داستان‌پردازی هم میکنه!

بهرحال در مقام قیاس و تا اینجای کار واقعا دارم از خوندن گامبی سرباز بیشتر از هرگز نمیر لذت میبرم ⁦:⁠-⁠D⁩

خب بریم ببینیم کتاب دوم از دنیای مورتال تکنیکز چی برای گفتن داره!
از کتاب اولش که آبی گرم نشد برامون.
حداقل افتتاحیه‌ی کتاب دوم که توصیف قشنگی از جنگ بعنوان یک کهن الگوی تاریخی-بشری ارایه داد :)