Kaptan HUK’s Reviews > Yılanbalığının Yolu > Status Update

Yüzyılın başında erkek yılanbalığı bulmak için katliam yapılmış. Akıl soruyor: Yılanbalığının dişisi varsa erkeği de olmalı. Hani nerede? Ara ara yok, ara ara yok. Allah akıl versin! Gizem demezler mi bi de buna? Akılları sıra 'sır perdesini' kaldıracaklar. Doğada yılanbalığı gibi milyonlarca durum var. İnsan doğumunda nereden geliyor ve ölümünde nereye gidiyor? Daha sen bu sır perdesini kaldıramamışken!!! Doğum yapan annelerin bebeğini kucaklarkenki tutumlarını komik bulurum: "Bebeğim benim!" Hani sanki bebeği o yapmış gibi, bebeğin her şeyiyle oluşumunda o belirleyici olmuş gibi, dolayısıyla bebek onunmuş gibi davranır!  Halbuki bebek yabancı bir dünyadan gelmiştir ve anne aracılık yapmaktadır. Sahiplenmenin anlamı da gereği de yok. Bakımını yapacaksın, ilgi ve saygı göstereceksin. Seveceksin. Ama bebeği mülkünmüş gibi sahiplenirsen bebek şabalaklaşır.  Hiç kaçarı yok. Kendimden biliyorum. Goodreads'da yeri olmayan böyle bir yazıyı şabalak biri yazabilir ancak! Neden gizeme kafayı takıyorsun ki! Bırak dursun orda! Olur mu, illa kurcalayacak!  Kaldı ki doğada gizem yoktur. Elli defa söyledik. Gizem senin puslu kafandır; sistemde (hayatta değil sistemde) varolabilmen için kurnazlığındır, tilkiliğindir, hesapçılığındır gizem. Doğa tadını çıkarmak için vardır.! Annenin "Bebeğim benim!" demesi tadını çıkarmaktır. Ama akılcı bir hödüğün biri bu konuyu kurcalarsa ve taraftar da bulursa bebeğin tadı kaçar! Akıl böyle bir şeydir. Sanılanın aksine huzursuzlukta kalmak için vardır. Neyse epeyce savruldum yazıda!
Adamım Freud'a özel kehanetlerim de vardı dünkü yazıda: Ama kitaptaki Freud henüz on sekiz yaşında. Hiç fark etmez. Karakteri oturdu çünkü!  Dün dedim ki, Freud gözlem yapmaya sahaya inmez, her türlü sahadan nefret eder, o ancak kitaplarda kovalar aradığını. Ve yürür! Fikirlerini yürüyüşlerine borçludur. Kitapta da her sabah deniz kenarına yürüyüşünden bahseder. Gözlem yapmaya denize falan açılmak. Ne mümkün! Freud tembeldir. Ve dedim ki bu herif fikirlerine hep mitolojik isimler koyar. Kitapta bunu da  yaptığını okuyorum. Ama fikri değil de bir kadını isimlendiriyor mitolojiden: Aşık olduğu on iki yaşındaki Gisela başkasıyla evlenince adamım kıza tarihöncesi bir su canavarının ismi olan İhtiyozora (kertenkele balık) ismini veriyor. Fakat dikkatimi çekti: Freud'un kadınlara ilişkin duyguları tedavi görmesini gerektirecek boyutta sorunlu. Bunu bilmiyordum. Dedikodu ayarına geçiyorum: Arkadaşına mektuplarda olsun günce notlarında olsun kadınlar için neler yazmış öyle! Triesteli kadınları kastederek "hayvanlar çok güzel bu şehirde" diyor. Yılanbalığının erkeğini bulmak için en az dört yüz tanesini kesip biçtikten sonra "hepsi kadın milleti çıktı" diyor. Erkek müsveddesi olarak çok utandım! Salome bu yobaza nasıl ilgi duymuş hayret! Freud bildiğini okuma damarı açısından yobazdır. Yeni fikirlere alerji anlamında korkaktır da. Ama kadın nefretini bilmiyordum. Adamlarımdan Rainer Rilke boşuna gıcık kapmamış Freud'a. Salome tanıştırıyor. Üçü birlikte yürüyüşe çıkıyorlar. Freud yürüyüşte benim şu an yaptığım gibi atıp tutmuş olmalı ki Rilke, Freud'un davetlerini kabul etmiyor. Şair adam sezer kardeşim, kokuyu alır. Adamım benim. Kendi adıma yazayım: Wilhelm Reich'a sırtını döndüğü için bağışlamıyorum Freud'u.
Böyle işte.
(Bu arada kitap çok güzel gidiyor. Eleştirilerimden yanlış anlaşılma mümkündür. Kitabı değil akılcı milletini eleştiriyorum. Patrik Svensson rahat yazmış. Nasıl yazdığını nereden (mi) biliyorum, kendimden; rahat okuyorum. Şaşmaz kuraldır:  Bir metin hangi duygularla yazılmışsa okur o metni o duygularla okur. Bitti!)