Mohammad’s Reviews > ابله > Status Update

«دیروز پس از ملاقات شما به خانه آمدم و تابلویی را در نظر خود مجسم کردم. نقاشان همیشه مسیح را بنا بر روایات انجیل تصویر می‌کنند؛ اما من اگر نقاش بودم، به نحو دیگری او را تصویر می‌کردم: او را تنها می‌کشیدم؛ زیرا شاگردانش هم گاه او را تنها می‌گذاردند. من او را فقط با کودکی ترسیم می‌کردم...»

چرا او بهترین موجودات را بوجود می‌آورد که بعداً آنها را مورد استهزاء قرار دهد؟

«بزرگسالان نمی‌دانند که بچه‌ها، حتی در دشوارترین موارد، می‌توانند هوشمندانه راهنمایی کنند. آه، خدای من! وقتی این مرغکان زیبا با اعتماد و خوشحالی چشم به شما می‌دوزند، شرمتان نمی‌آید که فریبشان دهید؟ من آنها را مرغکان نامیدم؛ چون بهتر از آن چیزی در دنیا وجود ندارد.»

«اگر قرار شود نمیرم چه؟ اگر بار دیگر زندگی را بازمی‌یافتم چه؟ آنگاه چه دنیای بی‌پایانی می‌شد! آن وقت دیگر تمام زندگی از آن من می‌شد! و هر دقیقه را به قرنی تبدیل می‌کردم. ذره‌ای از آن را بیهوده از دست نمی‌دادم و حساب دقیق آن را نگاه می‌داشتم.»

«مثلاً کسی را که شکنجه می‌کنند در نظر بگیرید. در این مورد، زخم و درد و رنج جسمانی است، در نتیجه انسان را از عذاب روحی دور می‌کند؛ به طوری که فقط همین‌هاست که باید تا دم مرگ تحمل کند. حال آنکه دردناک‌تر از آن، این است که به یقین بدانی که پس از یک ساعت یا ده دقیقه یا نیم دقیقه و شاید هم اکنون، دیگر روح از بدنت جدا خواهد شد و برای همیشه زندگیت به پایان خواهد رسید. از همه وحشتناک‌تر، همین یقین است.»