Stijn De Waele’s Reviews > Meneer Beerta > Status Update

Het was geruime tijd stil. Toen stond Beerta opnieuw op. Hij keek naar Maarten. 'We moeten het er nog over hebben hoe je me nu moet aanspreken, nu ik geen directeur meer ben.'
De opmerking verraste Maarten. 'Ik blijf maar gewoon meneer Beerta zeggen,' zei hij.
'Zoals je wilt,' zei Beerta koel. Hij draaide zich om en ging weer zitten, bij Maarten de indruk achterlatend dat hij door dat antwoord diep gekwetst was.

Toen zijn vader bleef zwijgen, keek hij naar hem. Hij zag een kleine, trieste man, alsof het een vreemde was. Zijn vader. Hoe is het met moeder, wilde hij vragen uit een behoefte het contact te herstellen, maar hij bedacht nog net op tijd dat zijn moeder al tien jaar dood was.

Mevrouw Moederman stapelde met haar papieren, maakte aantekeningen, bladerde in het codeboek. 'Bent u nog niet klaar?' vroeg Maarten.
'Ja meneer Koning. Ik ben heus zo klaar,' zei ze zenuwachtig. 'Nog even dit.'
Hij bleef nog even staan kijken en liep toen weer terug naar Hendrik. 'Zou mevrouw Moederman gelukkig zijn?'
'Ik weet het werkelijk niet,' zei Hendrik. 'Ik denk het niet.'

"Hij liep door de achterkamer naar de keuken. In de geopende deur naar het plaatsje bleef hij staan. Het was stil. Hij voelde zich rusteloos, leeg, alsof zijn huis nu Nicolien er niet was geen kracht meer had. Rechtop, bewegingloos, zijn handen in zijn zakken, zocht hij houvast in de chaotische leegte waarin hij dreigde te verdwijnen, maar hij vond niets. Zijn leven beangstigde hem. Het leek zinloos geworden."

'Soms,' legde Maarten uit, 'niet altijd natuurlijk, maar soms, voel ik me zo bedreigd dat ik de plaatsen waar ik me nog veilig voel zou kunnen uittekenen: mijn huis, de smalle corridor tussen mijn huis en het Bureau, het Bureau. Daarbuiten is het gevaar. Maar in het Bureau is het al bijna onhoudbaar. ...'