Ευάγγελος Παντελάκης’s Reviews > Αγκάθια και τριαντάφυλλα > Status Update

pp 503/518

Πάρα πολύ ωραίο με αρκετή δράση όρος στο τέλος .

Όταν ήξερα πως απευθύνεται η συγγραφέας κυρίως σε γυναίκες ( ή τουλάχιστον είχα αυτή την εντύπωση λόγω της φήμης ) , διάβαζα για Βασίλισσα Ρομαντικής Φαντασίας,

Όταν το αγόρασα , ένιωσα μια ξινίλα , λέω τι βλακεία έκανα , θα πρόκειται για μια ιστορία τύπου η πριγκίπισσα με τον αγαπημένο της έζησε καλά και εμείς καλύτερα ....

Και όμως...

pp 496/518

pp 470/518

pp 451/518

Ωραίο είναι αλλά και Ρις αντιπαθητικός έχει καταντήσει .

Της δίνει κρασί και στην συνέχεια την απολαμβάνει .......

Πριν το ολοκληρώσω όλο , δεν μπορώ να έχω σταθερή εικόνα για τους χαρακτήρες

Είναι απρόβλεπτη η εξέλιξη και η αίσθηση που νιώθω για το ποιόν των χαρακτήρων

pp 432/518

Έμαθα πως έγινε η αρχή ώστε να τα φτιάξει με τον Ρίσαρντ , ο οποίος την βοήθησε σε δοκιμασίες κάτω από το βουνό . Πραγματικά έχω πωρωθεί πλέον και ναι , καλύτερα Ρις παρά Τάμλιν .

pp 414/518

Πολύ ωραίο , προς στο τέλος και όντως φέρνει σε Hunger Games , εκεί στις δοκιμασίες αλλά στο σύνολο , το μυθιστόρημα, καμία σχέση .

pp 384/518

Λατρεύω πραγματικά την Αμαράνθα . Πολύ ωραίος χαρακτήρας. Επιτέλους αυτή η Φεΐρα τρώει το ξύλο που της αξίζει .....και όποιος μου πει ....μα για την αγάπη για τον Τάμλιν ....γιατί εν τέλη κατέληξε με τον Ρις ; ....

Πάντως , από την σελίδα 329 , με τις αποκαλύψεις , την αναχώρηση από το χωριό , το καμένο σπίτι , έχει αρχίσει και μου αναπτερώνεται το ενδιαφέρον.

pp 371/518

Το κεφάλαιο 32 ήταν και το καλύτερο , με τις αποκαλύψεις μακριά από σεξ , φιλιά και φρου φτου και αρώματα .

Καταλάβαμε , γιατί ο Τάμλιν έκανε ότι έκανε ( δεν γούσταρε την Φεΐρα), ούτε η Φεΐρα έσπασε κάποια συνθήκη , το έκανε για να πάρει ένα " Σε Αγαπώ " από την Θνητή και να λύσει την Κατάρα της Αμαράνθα .

Όσο για τις μάσκες είναι ο λόγος που κάποιοι αναγνώστες τον αποκαλούν " Beast"

pp 346/518

Πόσο χάρηκα για αυτή την " Αμαράνθα" , όπου έβγαλε την Φεΐρα από το ροζ συννεφάκι στο οποίο ζούσε .

Ευτυχώς , γιατί αν ήταν όλο το βιβλίο, περί του πόσο γουστάρει να νιώθει τα δάχτυλα του Τάμλιν , ανάμεσα στους μηρούς θα είχα απηυδήσει.

Πλέον η Φέιρα επέστρεψε στο χωριό της . Θα μπορούσε να μπει ένα τέλος . Κρατούμενη πάντως όπως αναφέρει στην σύνοψη το βιβλίο δεν ήταν.

Δεν της φέρθηκε καθόλου άσχημα το Ξωτικό .

Λοιπόν , ωραία η πολιτική , το μυστήριο , τα πλάσματα , οι κίνδυνοι αλλά προσωπικά θεωρώ ανούσια τα επαναλαμβανόμενα κεφάλαια περί του πόσο γουστάρει τον Τάμλιν, πόσο της αρέσει να την αγγίζει , πόσο θα ήθελε να κάνει έρωτα μαζί του .