Yasemin’s Reviews > Kekeme Çocuklar Korosu > Status Update

[...] bilge bir yüzü var ve yüzünün çizgilerine acı sinmiş.

Uzun cümleler kuramıyorum.

Hayatı kısa cümlelerle geçiştirmek uğraşındayım. Soranlara susmanın erdemliğinden söz ediyorum. Tabi ki yine kısa cümlelerle. Aslında yalan. Bu susuşum erdemli ve iradeli bir susuş değil. Uxun cümleler kuramayışımdan.

Kendi hayatımıza katık yapacağız, umarsız yürüyüşlerini.

Bildiğim tek şey var, hayatı üniversitede öğrenmedim.

Hepimiz güvenceyi biriktirdiklerimizde ararken, o ölümün ansızın gelişinin biriktirmeyi nasıl gülünç bir duruma soktuğunu anlatıyordu hâl lisanıyla. Ölüm bu biriktirdiklerini beklemez diyordu kanaatkâr bir edayla.

Yarın endişesinin bir ur gibi beynimizi işgal ettiği bir zamanda hiçbir güvencesi olmayan bir sokak adamı yarına ait kaygılarını bugünden düşünmüyordu. Biz yerleri kazan köpekler gibi biriktirirken o yarını bekliyordu rızk için. Hiçbir güvencesi olmayan dedim de Allah o kadar mı uzak duruyordu bu şehirden? Ya ben Allah'ı nerede kaybettim? Kendimden utanıyorum.

Fatih'e varmıştım bir gece yarısı. Saat gece üç civarındaydı. Yaşlı ve üzeri kirli bir sokak adamıyla karşılaştım. Önce korktu yanına yaklaşınca. Merak etmemesini söyledim. Cebimde kalan son paranın bir kısmını teklif ettim. ‘Almam!’ dedi. 'Neden’ diye sordum. 'Param var benim’ dedi. 'Yarın lazım olur’ dedim ve 'onu da yarın düşünürüm’ diye cevapladı. Ne kadar ısrar ettiysem de almadı parayı.

Güneş, bir geceyi daha taşımaya başlamıştı yorgun omuzlarıyla.

Yatağıma uzanmış, kenarda üst üste duran kitaplara bakıyorum. Sayfalar boyunca sana ulaşmaya dair tek bir satıra rastlamadım.