Narine Konjaian’s Reviews > Նավը լեռան վրա > Status Update

Կան վայրեր, որոնք կառուցուած են ոգիների շունչով: Լեռ են՝ եւ աւելի են քան լեռ. ծով են՝ եւ աւելի են քան ծով:
Իսկ այդ աւելին մեր իսկ էութեան մէջն է:

Ծովը մի շատ տաժանելի դպրոց է. երբ մարդ էնտեղից անցել է՝ ամէն տեղից կ՚անցնի…

Ծովը մի շատ տաժանելի դպրոց է. երբ մարդ էնտեղից անցել է՝ ամէն տեղից կ՚անցնի…

Երբ բարձրացան զառիվերը՝ երկինքը յանկարծ վայր իջաւ եւ կապոյտ մի քամի կպաւ Հէրեանի աչքերին:
Հէրեանը մնաց անշարժ: Լի՛ճը:
-Ահա ծովը...

Երբ բարձրացան զառիվերը՝ երկինքը յանկարծ վայր իջաւ եւ կապոյտ մի քամի կպաւ Հէրեանի աչքերին:
Հէրեանը մնաց անշարժ: Լի՛ճը:
-Ահա ծովը...

Եթէ մեզ հարց տանք, ի՞նչ է մեր էս Հայաստանը, կը պատասխանենք՝ քար: Ճշմարտութիւնը դա է: Հայաստանը քար է: Որտեղ որ ոտքդ կպցնես՝ քար է զրնգում: Ամէն կողմ, ամէն տեղ: Լեռներ, ժայռեր, լեռներ, ժայռեր: (...) Եւ եթէ մարդ աւանակի յամառութիւն չունենայ եւ չունենայ էն, որ անուանում են հայրենիքի սէր, էստեղ չի կարող ապրել: Էստեղ ապրելու համար սէր պէտք է, կրակ պէտք է, եզան ճակատով խեւութիւն պէտք է...