ramezan’s Reviews > شرح حدیث جنود عقل و جهل > Status Update

یه چیز دیگه که به نظرم بررسیش می‌تونه برای علاقه‌مندان به علم دینی جالب باشه نسبت علم اخلاق و روانشناسی مدرنه. به نظر واقعا اشتراکاتی با هم دارن.
به شخصه نکاتی به نظرم رسید:
*بخش‌هایی از علم اخلاق ظاهرا تجربیه (نه دقیقا مثل علوم تجربی مدرن) و همزمان بخش‌های وحیانی و استدلالی هم داره و این الگوی جالبیه
*مرزبندی علوم تو نسخه دینی و مدرن الزاما قرار نیست منطبق باشن. یعنی شاید الزاما نباید دنبال «روان‌شناسی دینی» باشیم.

حرص/طمع/آز/شهوت رو همیشه جزو ارکان بنیادین تمدن نوین می‌دونستم.
نکته جالب اینجاست که من همیشه صفت مقابل این‌ها رو یه چیزی شبیه قناعت/زهد می‌دونستم ولی معصوم توکل رو در مقابل حرص مطرح می‌کنه

(پ.ن. بخواهیم مته به خشخاش بذاریم در واقع معصوم حرص رو در مقابل توکل مطرح کرده نه بلعکس ولی خب بالاخره اینا رو در کنار هم مطرح می‌کنن)

نقش پررنگ فطرت تو بحثا هیجان‌زده‌م می‌کنه :-)

توی بخشی از حدیث اومده که خدا به عقل می‌فرماید دور شو و عقل دور میشه و بعدش می‌گن جلو بیا و عقل جلو میاد
همین فرآیند برای جهل هم اتفاق می‌افته با این تفاوت که جهل دور می‌شه و بر نمی‌گرده.

حضرت امام این دورشدن رو تعبیر می‌کنن به توجه به طبیعت و کثرات؛ برگشت عقل رو یه جور رجعت الی الله؛ و عدم بازگشت جهل رو اخلاد فی الارض.

به نظرم کسایی که به علم اسلامی و علم تجربی مدرن فکر می‌کنن خوبه که به این تعبیرات توجه کنن.

چیزی که تو این چند صفحه اخیر به نظرم رسیده اینه که امام داره سعی می کنه به بهانه شرح این حدیث با یه منظر جدیدی به عالم و سیر بشر نگاه کنه و این منظر رو گسترش بده. منظر خیلی خوب و جالب توجهی به نظر می‌رسه.
البته تخصصی ندارم: شاید کسانی قبل از ایشون این کارو رو کرده‌باشن؛ یا شاید هم ایشون صرفا دارن یه منظر موجود رو با کلام و کلمات جدیدی معرفی می‌کنن. خوشحال می‌شم اگه کسی بتونه اطلاعات بیشتری در این زمینه بهم بده.