Zohreh Hanifeh’s Reviews > مجموعه اشعار سیدعلی صالحی، دفتر یکم: شعرها > Status Update

مگر تو
چقدر بی‌چراغ از این کوچه گذشته‌ای
که بالا و پایینِ این‌همه شبِ گریه را از بَری؟!

‏ای کاش بودن بِه از نبودن بود
آن‌وقت در نیمه‌های خوابی از مبادای این ماهِ منتظر،
با جامه‌ای سپید از استخارهٔ باد
رو به دروازهٔ دریا تو را صدا می‌زدم.

کنار پرچین خانه ما گلی گمنام
بعد از هزار بهار هنوز خواب همان پاییز کجمریز را می‌بیند.
آیا سزاوار نبود همهٔ ما شبیه ترانه‌هایمان می‌زیستیم؟!