امیر’s Reviews > گزیده خسرو و شیرین > Status Update

بنظرم اوج کتاب خسرو و شیرون اونجاییه که اسب شیرین پاش میلغزه و فرهاد برای اینکه شیرین زمین نخوره اسب و شیرینا با هم بغل میکنه که نقاشیای معروفی هم ازش کشیده شده ولی دلچسب ترین قسمتش جاییه که شیرین از غم خسرو ناله میکنه...
این چند بیت شیش هفت سالیه روی دیوار اتاقم نشستن و چه خوشم نشستن (محدودیتحروف اجازه نمیده کامل اینجا باز نشرشون کنم):

خداوندا شبم را روز گردان

چو روزم بر جهان پیروز گردان

تا جایی که حافظم یاری میکنه
خسرو از سر حسودی یه نفرو فرستاد که یه فرهاد بگه که شیرین مرد
فرهادم وقتی خبرو شنید همون تیششو کوبید تو فرق سرش و خودشو از کوه پرت کرد و مرد....
حالا که دارم دوباره میخونم
فرهاد خبرو شنید دق کرد و مرد :(
پایان خودم خوش ررنگ و لعاب تر بود

دوران نوجونی خونده بودمش
خیلی چیزا با اونی که توی حافظم هست متفاوته