Mohammad Roufarshbaf’s Reviews > روانشناسی کمال: الگوی شخصیت سالم > Status Update

به طور خلاصه، یونگ اعتقاد دارد که انسان کامل، یا به زبان خودش انسان فردیت یافته، در سنین میان‌سالی می‌تواند تکامل یابد. تاجایی که فهمیدم او برخلاف افرادی مانند فروید نقش چندانی برای دوران کودکی در رساندن فرد به شخصیتی ثابت قائل نیست. او در مورد امری دیگر هم صحبت کرده که بیشتر دیگر روانشناسان مطرح نکرده‌اند: ناهشیار جمعی. این ناهشیار حاصل تجارب انسان‌ها در طول قرن‌هاست که به ما به ارث رسیده است.

چقدر نظریه "انسان خواستار تحقق خود" مازلو زیبا، جامع و امیدبخش بود.
آنقدر حرف برای گفتن داشت که در اینجا نمی توانم مانند نظریه قبلی ها خلاصه اش کنم.

فروم بیش از بقیه ی روانشناسان که نظرشان از ابتدای کتاب تا بدین جا مطرح شده است بر نقش جامعه ی ما بر شکل گیری شخصیت ما تاکید می کند. البته او تاکید دارد که در جوامعی که ایده آل نیستند شخصیت های سالم (یا به قول خودش بارور) هم ممکن است به وجود بیایند.
یک جمله ی قشنگ دارد: "لازمه ی عشق تلاش فراوان است، زیرا ..." و بعد در مورد ویژگی هایی که عشق باید داشته باشد می گوید؛ یعنی عشق از نگاه فروم انفعالی نیست و تلاش می طلبد.

از سخنان بسیار جالب دیگر راجرز این است که انسان سالم خودش برای خود ارزش ها و مقاصدش را تعیین می کند و خودش را "مجبور" به تبعیت از جامعه یا کسانی که هم راستا با او نیستند نمی کند.
خیلی حرف جالبی است. طبق این تعریف ما وقتی انسانی سالم و رو به کمالیم که بر اساس ارزش هایی که خود بدان ها معتقدیم زندگی را پیش ببریم.

انسان بالغ از نظر آلپورت را می توان به صورت خلاصه انسانی دانست که چشم امید به آینده و رسیدن به اهداف خود دارد و در گذشته متوقف نشده است؛ انسانی که وقتی به یک هدف خود رسید متوقف نمی شود و با رسیدن به هر هدف، هدف تازه ای برای خود تعریف می کند.
جزئیات الگوی انسان بالغ آلپورت آنچنان از دید من به عنوان فردی که روانشناس نیست آنچنان اهمیت ندارد که آنها را به خاطر بسپارم.