Mehrnaz’s Reviews > نمی دانم ها > Status Update

برمی‌گردم
با چشمانم
که تنها یادگارِ کودکیِ منند...
آیا مادرم مرا باز خواهد شناخت؟!


پ.ن. اسم این شعر نه! هست.

از ترسِ راه شعری نخوان
که در آن،
گوشتُ پوستُ خونُ استخوان باشد،
زیراکه
به عشقِ گوشتُ پوستُ خونُ استخوان
سگ‌های لاغر زادگاه‌ات
سال‌هاست آواره‌ی خیالاتند!
اکنون به جایِ پارس
در پشتِ هر راهُ بی‌راهه‌ای،
زوزه می‌کشند!

سلا! ای همه‌ی ناتوانی‌ها!
نداشتن‌ها!
سلام! ای همه‌ی عرق‌های شرم!
سلام! ای زندگی!
ای ملال بی‌پایان!
سلام! ای دل قاچ‌قاچ!
ای چاقوی خودساخته!

به زنانی که
هر کجای این زمین
در زندان به سر می‌برند!