شیدا’s Reviews > تاریخ هنر > Status Update

و تمام.
به نظرم چیزی که نوشتن این کتاب رو به این کمال و دقت ممکن کرده، تلاش و زحمات کساییه که به کشف و مطالعه‌ی گذشته علاقه‌مند بودن؛ وگرنه هرچیزی که مربوط به گذشته می‌شد تا ابد پنهان و دور از دسترس باقی می‌موند و واقعا که از چه میراث گرانبهایی محروم می‌موندیم.. همین شناخت گذشته هست که اجازه می‌ده ازش فراتر بریم..‌

یکی از اشتباهات رایج که در مورد هنرمندان صورت می‌گیره اینه که اغلب آثار اون‌ها رو با شخص خودشون عوضی می‌گیریم( همونطور که ممکنه ژول‌ورن رو به سبب آثارش مخترع یا سیاحی شجاع تصور کنیم)
مثلا پیتر بروگلِ پدر، نقاش هلندی قرن ۱۶، آنقدر از زندگی روستاییان تابلو میکشید که مردم بعد از مدتی خودش رو هم یک روستایی میدونستن؛ در حالیکه بروگل یک انسان شهری بود و نگرشش درباره روستاییان شبیه نگرش شکسپیر نسبت به 《مسخرگان》 روستایی بود!

در روزگاری که دانشوران در دانشگاه‌ها بر مرجعیت و حجیت نویسندگانِ پرآوازه‌ی عهد باستان تکیه می‌کردند، لئوناردوی نقاش هیچ‌گاه خوانده‌های خود را بدون محکِ تجربه، و معاینه با چشمان خویش، قبول نمی‌کرد. هر زمان که با مسئله‌ای روبه‌رو می‌شد چشم‌بسته به سراغ مراجع نمی‌رفت، بلکه برای حل آن‌ خود دست به آزمون می‌زد. هیچ چیز در طبیعت نبود که کنجکاوی وی را برنینگیزد و نبوغ وی را به چالش نطلبد.

در قرون وسطا ملیت هنرمند اهمیت چندانی نداشته، می‌تونسته از یک کارگاه به کارگاه دیگه سفر کنه، از یک صومعه به صومعه دیگه توصیه بشه؛ اما با اهمیت پیدا کردن شهرها در قرن پانزدهم هنرمندان انجمن‌های صنفی خودشون رو بوجود آوردن تا از حقوق و امتیازات اعضاشون محافظت کنن. این موضوع موانعی رو برای کار هنرمندان خارجی ایجاد می‌کرد. در همین دوران و با رشد شهرها هست که ما شاهد شکل‌گیری "مکاتب" مختلف هنر هستیم.

هنگامی که هنرمندان یونانی به ساخت مجسمه‌های سنگی پرداختند کار خود را از جایی آغاز کردند که مصریان و آشوریان بِدان رسیده بودند. آن‌ها مدل‌های مصری را مطالعه و تقلید می‌کردند. ولی آنچه مشهود است این است که هنرمند یونانی به پیروی از هیچ‌گونه قاعده و دستورالعملی، هرچقدر هم خوب، علاقه‌ای نداشته است و خود، تجربه‌اندوزی خویش را آغاز کرده است.

نیمچه دانشی که مایه‌ی فضل‌فروشی شود از نظر من خطر بزرگی است که می‌خواهم با نهایت صراحت درباره‌اش هشدار دهم، زیرا ما همه مستعد آنیم که در برابر وسوسه‌های آن تسلیم شویم، و یک چنین کتابی می‌تواند این وسوسه‌ها را دوچندان کند. دلم می‌خواهد به بازشدن چشم‌ها کمک کنم نه به روان‌کردن زبان‌ها!