Μιχάλης Παπαχατζάκης’s Reviews > Χρόνος και Ιστορία, Κριτική του στιγμιαίου και του συνεχούς > Status Update

VI.Μαρξ: η πράξις ( ως υπαρκτική ουσία και καταγωγική αρχή) είναι η γενεσιουργός ενέργεια της ιστορίας. Η θεμελιώδης αντίφαση του σύγχρονου ανθρώπου έγκειται μάλιστα στ' ό,τι προπάντων δεν έχει ακόμα στη διάθεσή του μια εμπειρία του χρόνου εναρμονισμένη προς την ιδέα του για την ιστορία, και διατελεί ως εκ τούτου με αγωνία διασπασμένος ανάμεσα στο έγχρονο Είναι του και το ιδιαίτερο του είναι μέσα στην ιστορία.

IV.Στις πρωτοβιομ. κοιν. το τέλος αποκόπτεται από τον ευθύγρ. χρ. και σημασία έχει η διαρκής εξέλιξη. Η εξελικτική διαδ. είναι μια διαδοχή των τώρα συναρτήσει του πριν και του μετά, οπότε οι έννοιες αποκτούν νόημα.Ή εμπειρία του νεκρού κι άποσπασμένου άπό τήν εμπειρία χρόνου, πού χαρακτηρίζει τή ζωή στιςσύγχρονες μεγαλουπόλεις και στά εργοστάσια, στηρίζειτήν πίστη ότι ή φευγαλέα στιγμή είναι ό μοναδικός άνθρ. χρόνος.

ΙΙΙ. Στον χριστιανισμό εισάγεται η έννοια της ευθείας, αρχή και τέλος, η Γέννεση κι η Αποκάλυψη. Το ενδιάμεσο είναι μοναδικά μη επαναλαμβανόμενα γεγονότα. Ο χωρίς διεύθυνση χρόνος έχει πλέον διεύθυνση και νόημα, την Σωτηρία. Πλέον αρχίζει η εμπειρία της ιστορικότητας. Ο χρόνος διαχωρίζεται από την κίνηση των άστρων. Εσωτερικοποιείται, αλλά παραμένει σειρά συνεχόμενων μοναδικών στιγμών. Επιστροφή μετά στην αιωνιότητα