شیدا’s Reviews > شعرها ١٣٢٣ - ١٣٧٨: دفتر یکم > Status Update

من ایستاده بودم
تا زمان
لنگ‌لنگان
از برابرم بگذرد،
و اکنون
در آستانه ظلمت
زمان به ریشخند ایستاده است
تا منش از برابر بگذرم
و در سیاهی فرو شوم
به دریغ و حسرت چشم بر قفا دوخته
آن‌جا که تو ایستاده‌ای.

روزی که این چنین به زیبایی آغاز می‌شود
[به‌ هنگامی که آخرین کلمات تاریک غم‌نامه‌ی گذشته را
با شبی که در گذر است
به فراموشی باد شبانه سپرده‌ام]،
از برای آن نیست که در حسرت تو بگذرد؛
تو باد و شکوفه و میوه‌ای، ای همه فصول من!
بر من چنان چون سالی بگذر
تا جاودانگی را آغاز کنم.

در تنِ من گیاهی خزنده است
که مرا فتح می‌کند
و من اکنون جز تصویری از او نیستم!

و هرکس آنچه را که دوست می‌دارد در بند می‌گذارد
و هر زن مروارید غلتان خود را به زندان صندوقش محبوس می‌دارد

می‌ترسی- به تو بگویم- تو از زندگی می‌ترسی
از مرگ بیش از زندگی
از عشق بیش از هر دو می‌ترسی.
به تاریکی نگاه می‌کنی
از وحشت می‌لرزی
و مرا در کنار خود
از یاد
می‌بری.