Marcela’s Reviews > Gra na wielu bębenkach > Status Update

Tancerka - „ jak się czuje człowiek nie kochany? Czuje, że wszystko co zrobi, jest złe i nawet gdy przestaje to robić, to też jest złe. Wszystko w nim jest do niczego. Jest szmatką, papierkiem rzuconym na ziemię. Taki człowiek nigdy nie zazna spokoju. Będzie robił wszystko, żeby stać się godnym miłości, ale nigdy mu się to nie uda (…) Kraina Syzyfow i tych, którzy nabierają wodę sitami.”

Tancerka - „ W nocy musiała się odbywać ta sama wędrówka, co za dnia – on się odsuwał, a ona podążała za nim.”

Skoczek - „ przypominało to taniec, taniec perfekcyjny, w którym ruchy partnera są już tak bardzo znane, że przestaje się je zauważać. W takim tańcu znika partner, tańczy się samemu ze sobą.”

Skoczek - „widocznie tracili z czasem właściwość mitologizowania drobnych zdarzeń, skazując rzeczywistość na banał i trywialność”

Skoczek - „ Był to moment zawsze wzruszający, jak wtedy, gdy zaprasza się do tańca, a ta druga osoba odpowiada błyskiem w oku. Tak, zatańczymy.”

„przez chwilę miałam radosne wrażenie, że tak właśnie ma być, że wezmę na siebie jego lęk i rozpuszczę go w sobie jak grudkę lodu w ciepłej wodzie”

Wieczór autorski „Czy dlatego ludzie tak pragną swoich ciał,nie dla przyjemności,ale żeby zbliżyć się na najbliższy możliwy dystans?”
„Życie nas prowadzi,realizuje jakieś trudne do przewidzenia cele, wlecze nas za sobą”
„Dlaczego nie dziękować Bogu za to,co nam dał? Dlaczego tak trudno jest to docenić? Dlaczego zawsze chce się czegoś,czego się nie ma. Skąd ta skaza w ludzkim umyśle”

Bardo. Szopka - „Gdy powoli zaczynali zdawać sobie sprawę, że ilość figur jest zbyt wielka, iżby można ją było ogarnąć, ruszali znowu dookoła, odkrywając zaledwie pojedyncze połączenia. Ale nigdy całą tajemnicę szopki.”

Wyspa - „ to, czego pragnę najbardziej, to wierzyć, że nie stałem się ofiarą jakiejś anomalii, lecz że doświadczyłem cudu.”

Wyspa

„Byłem skorupką, łupiną, a tam, w środku domagał się już istnienia jakiś byt młody, niedojrzały, ledwie błoniasty, nie
gotowy, istnienie, które ma się dopiero stać, o ile mu się w ogóle uda. Czy nie myślała Pani czasem, że nasze życie jest sprawdzianem możliwości pojawienia się tej istoty, którą sami sobie stworzyliśmy jako prawdziwe «ja».”