Hesam’s Reviews > گلستان سعدی > Status Update

درختی که اکنون گرفته‌ست پای
به نیروی شخصی برآید ز جای
وگر همچنان روزگاری هِلی
به گردونش از بیخ برنَگسلی
سر چشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل

پرتو نیکان نگیرد آن که بنیادش بد است
تربیت، نااهل را چون گردکان بر گنبد است

نیم نانی گر خورد مرد خدا
بذل درویشان کند نیمی دگر
ملک اقلمی بگیرد پادشاه
همچنان در بند اقلیمی دگر

دیدار می‌نمایی و پرهیز می‌کنی
بازار خویش و آتش ما تیز می‌کنی

شخصم به چشم عالمیان خوب منظر است
و ز خبث باطنم سر خجلت فتاده پیش
طاووس را به نقش و نگاری که هست خلق
تحسین کنند و او خجل از پای زشت خویش

درویشی را گفتند: دلت چه می خواهد؟
گفت آنکه دلم چیزی نخواهد
...

به نان خشک قناعت کنیم و جامه ی دلق
که بار محنت ِ خود، به که بار منت خلق

من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند
کجا خود شکر این نعمت گزارم
که زور مردم آزاری ندارم؟

آهنی را که موریانه بخورد
نتوان برد از او به صیقل زنگ
با سیه دل چه سود گفتن وعظ؟
نرود میخ آهنی در سنگ