JooSuShin’s Reviews > บุปผารัตติกาลแห่งฉางอัน เล่ม 1 > Status Update

พอคิดว่าช่วงนี้ฉวีชิ่นเหยายอมไปหาเฝิงป๋ออวี้แต่ไม่ยอมมาขอให้เขาช่วยเหลือ ในใจก็เกิดความรู้สึกปวดแปลบและขมปร่าอย่างห้ามไม่อยู่"
- ขมปร่า หรือ เปรี้ยวจี๊ด เอาดีๆ 🤭

ปิ่นเสาะหาเหมยกลางหิมะ

อาหานคือร่างเปี่ยมพลังหยางบริสุทธิ์ยากจะพานพบในรอบร้อยปี

เพราะเหตุใดนางจึงยอมไปหาเฝิงป๋ออวี้ แต่กลับไม่ยอม มาขอให้เขาช่วยเหลือ"
- ใจมันหวิวๆ น้องมีคนให้พึ่งนอกเหนือจากตัวเอง คิดแล้วกลุ้ม เฮ้อออ 😮‍💨

- ส่งองครักษ์มาคอยประกบสาว พฤติกรรมนี้ถ้าไม่ใช่พระเอกเป็นคนทำคงจะน่ากลัวมาก 😬

- อยู่ต่อหน้าคนอื่นเรียก 'คุณหนูฉวี' อยู่ตามลำพังเรียก 'อาเหยา' ซื่อจื่อช่างใส่ใจมารยาทรู้ความควรไม่ควรอย่างยิ่ง

- เห็นซื่อจื่อนิ่งๆแบบนี้ มองประเมินคู่แข่งตลอดเวลา เห็นใครอยู่กับเหยาๆไม่ได้ต้องจับจ้องดูความเป็นไปได้ตาเขม็ง ศิษย์พี่รอดได้ไปเพราะใสซื่ออย่างแท้จริง

ในเมื่อเจ้าต้องออกนอกเมืองไปจับปีศาจอยู่บ่อยๆ ไม่มีป้ายแขวนเอวจะทำอะไรก็ไม่สะดวกนัก ป้ายนี้เจ้าเก็บเอาไว้ก่อนชั่วคราว ต่อไปออกไปที่ใดตอนกลางคืนจะได้ราบรื่นไม่มีอุปสรรค"
- จะให้ของแทนใจก็หาเหตุที่สมควรมาอ้างได้ ซื่อจื่อนี่ร้ายจริงๆนะเจ้าคะ

แล้วก็ไม่จำกัดที่ขุนนางขั้นสามขึ้นไปด้วย ขอเพียงเป็นขุนนางอยู่ในราชสำนัก บุตรสาวของพวกเขาล้วนอยู่ในขอบเขตผู้ได้รับเลือก"
- ฝ่าบาทเปิดมาแบบนี้ ก็เข้าทางซื่อจื่อเลยนะสิ 😏

เมื่อวานก็รบกวนเจ้าไปทั้งคืนแล้ว มาวันนี้ก็ต้องเชิญเจ้ามาอีก ข้ารู้สึกไม่สบายใจเลย"
- ซื่อจื่อเขาหมายความว่า ปราบปีศาจกู่กันมาทั้งคืน กลับบ้านนอนไม่กี่ชั่วยามต้องมาปราบปีศาจไรไม่รู้อีกตัว...ไม่ได้อยากคิดลึก แต่คำพูดมันชวนให้เข้าใจผิดคิดไปไกลนิดนึง 🤗