Lucas Adriaenssens’s Reviews > Het vaderhuis > Status Update

Laatst moest ik nog eens terugdenken aan de eerste keer dat ik 'Het Vader-huis' las; hoe dreunde Van de Woestijnes metrum als een aritmische hartslag in mijn aderen, achter mijn gloeiende voorhoofd ...

Het is een cliché: dit is koortsige poëzie, zieke poëzie, ongezonde lyriek ... om je in zelfbeklag in te lepelen.

"- De erinn'ring is een huis in stillen zomer-dag:
gordijnen vóor de lage rame', en rustig lichten
der late zon in de ooge' en op uw aangezichte"

"Wat schade aan hergenoten waan?
Misschien zal ik vergeten
hoe doornen langs een liefde-laan
mijn lede' aan stukken reten..."

"en - heb ik niet, als gij, mijn glimlach móe gedragen?"