Μιχάλης Παπαχατζάκης’s Reviews > 1821: Ενάντια σε φρούρια και τείχη > Status Update

Τριπολιτσά. Ατελείωτο παζάρι για τα λάφυρα. Προσωπική συμφωνία Κολοκοτρώνη και των αλβανών της Τριπολιτσάς επίσης. Χαοτική κατάσταση και μέσα και έξω από τα τείχη.

Μονεμβασιά: παραδίδεται 23 Αυγούστου με πρωτόκολλο και σεβασμό. Επιτυχία του Δ.Υψηλάντη. Νεόκαστρο, παραδίδεται και επικρατεί ολική σφαγή. Εξευτελισμός Υψηλάντη.
Η νεα Πελοποννησιακή Γερουσία ανταγωνίζεται τον Υψηλάντη. Αδυναμία ακόμα να φτιαχτεί κρατικός μηχανισμός.
Αποτέλεσμα της επανάστασης. Τους πρώτους μήνες του καλοκαιριού κανείς δεν αποδίδει φόρο. Δεν υπαρχουν τουρκικές αρχές. Το εισόφημα ξαφνικά μεγαλώνει.

Βαλτέτσι 12 Μαΐου 1821. Η πρώτη νίκη. Ταμπούρια. Κατάσχεση οπλισμού και λάφυρα. Πλεον είχες υλικό όφελος να πολεμήσεις. Εξοικείωση με τη μάχη και το θάνατο. Κατάρρευση του ηθικού στην Τριπολιτσά. Αλλοι ζητούσαν να συνεννοηθούν (αλβανοί μισθοφόροι), αλλοι να πολεμήσουν μέχρι εσχάτων ή να κάνουν έξοδο (άνθρωποι του Χουρσίτ Πασά) κι άλλοι να γίνει συμβιβασμός με τους ρωμιούς προύχοντες.
Απόπειρα φυγής αμάχων, χτυπήθηκα

Οι Μανιάτες εμπορεύονται με τους ποκιορκημένους. Φράχτης η προσδοκία λαφύρων.
Μεθώνη: «Γέροντες, γυναίκες και παιδιά κατανεμήθηκαν σε χριστιανικές οικογένειες της περιοχής για συντήρηση και εργασίες.» (226)

«Όσοι βρίσκονταν μέσα στα τείχη ανανέωναν μόνο τις ελπίδες τους, όχι τις δυνάμεις τους. Όσο κέρδιζαν δεν κινδύνευαν. Η ικανότητά τους όμως να κερδίζουν περιοριζόταν με την κόπωση και τη φθορά που συσσωρεύονταν. Πολεμούσαν έναν ακατάβλητο εχθρό. Προς το παρόν, δεν μπορούσαν να ηττηθούν από αυτόν, ήταν όμως αδύνατο να τον νικήσουν.»
Καρύταινα. Ο ελληνικός στρατός διαλυόταν συνεχώς χωρίς μάχη. Ανεκπαίδευτος, ειρηνικοί

Σχεδόν αυτόνομη Μάνη: εύκολη κατάκτηση, οι Τούρκοι δεν είχαν στρατό και οι Μανιάτες των Μαυρομιχαλεων ήταν ζορικοι. Μαζική φυγή μουσουλμάνων προς την Τριπολιτσά. Πήγαιναν (και κατοικούσαν) σε κάστρα δίπλα

Προσωπικοί στρατοί των κοτζαμπάσηδων και των προεστών. Ο Κολοκοτρώνης περιζήτητος κάπος. Καλάβρυτα: επιθέσεις σε φοροεισπράκτορες και οθωμανικές οικογένειες. Πάτρα: πολιορκία του φρουρίου. Απέτυχε ως κακά οργανωμένη. Πλήγμα. Θα μπορούσε η επανάσταση να έχει από την αρχή μια πολη-εδρα, οικονομικό και πολιτικό κέντρο. Το μυαλό όλων εκεί στη λεηλασία.

Μοριάς: συμπαγές ελληνικό στοιχείο (10% οι Τούρκοι, κυρίως σε πόλεις). Αναχώρηση το 1830 του φοβερού Χουρσίτ Πασά για Γιάννενα. Αυτοδιοίκηση κάποιου βαθμού με την πελοποννησιακή Γερουσία. Έλευση πολλών κλεφτών κι οπλαρχηγών. Εγγύτητα με «Ευρώπη» (Εφτάνησα). Οι χριστιανοί είχαν ιδιοκτησία αφού συνέδραμαν τους Τούρκους να διώξουν τους βενετούς. Λίγος στρατός των οθωμανών- καλύτερο σώμα οι αλβανοί. Βαριά έκτακφορπολέΑλή

«Σε αντίθεση με τον αφορισμό του Υψηλάντη και την καταδίκη της επανάστασης που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, η θανάτωση έγινε από την πρώτη στιγμή λάβαρο αγώνα για τους επαναστατημένους. Επρόκειτο για ολοκληρωτική ρήξη.»
Οι προσπάθειες της Πύλης να συντηρήσει την παλιά κατάσταση περιορίζοντας το φταίξιμο σε λίγα πρόσωπα δεν είχε επιτυχία. Πράγματι, οι φανάρι τες επανήλθαν σε όλες τις θέσεις που κατείχαν.

Ο κλήρος, σε κάθε βαθμίδα της ιεραρχίας του, δεν πειθάρχησε στον αφορισμό του Πατριάρχη.
«Ξεπρόβαλλε μια νέα επαναστατική ηγεσία, αδιαμόρφωτη ακόμα, οπωσδήποτε όμως απόλυτα απογαλακτισμένη από τις παραδοσιακές -και ως εκ τούτου οθωμανικές- ηγέτιδες δυνάμεις του ελληνισμού. Ήταν το αναγκαίο συμβόλαιο για τη γέννηση του ελεύθερου κράτους των Ελλήνων»
23/5 αφορισμός. Μέχρι να γίνει γνωστός είχε αρχίσει στον Μοριά η επα