Amin’s Reviews > هری پاتر و سنگ جادو > Status Update

«دوقلوهای ویزلی تنبیه شدند چون چند گلولهٔ برف را افسون کرده بودند تا هرجا که کوییرل می‌رود دنبالش بروند و مدام خودشان را به پشت دستارش پرت کنند.»

این دوقلوهای ویزلی از همون اول با دم شیر بازی می‌کردن 😂 تصور حالت چیزی که زیر دستاره، بعد از برخورد گلوله‌ها، واقعا خنده‌داره 😂😂

لی جردن نتوانست جلوی خودش را بگیرد و جانب‌داری نکند:
«خب... بعد از اون تقلب آشکار و کثیف...»
پروفسور مگانِگِل با غرولند گفت: «جردن!»
«ببخشید، منظورم اینه که بعد از اون خطای محرزِ نفرت‌انگیز...»
«جردن، دارم بهت اخطار می‌کنم...!»
«خیلی‌خب، خیلی‌خب، نزدیک بود فلینت جویندهٔ گریفیندور رو بکشه که البته مطمئنم برای هرکسی ممکنه اتفاق بیفته.»

+ گزارش‌های لی جردن از بخش‌های خیلی باحال و بامزهٔ کتاب‌هاست :))

ترجمهٔ نظم به نظم جزو هنرهای بعضی مترجم‌هاست و لذت می‌برم وقتی می‌بینم چقدر بعضی‌ها این کار رو خوب انجام می‌دن. وفادار به متن اصلی، همخوان با زبان مقصد! توی کامنت برگردان شعر کلاه گروه‌بندی رو می‌ذارم.

«نمی‌دانست چه چیزی پیش رویش بود، ولی مطمئناً بهتر از چیزی بود که پشت سر گذاشته بود»

+ خوندن دوبارهٔ لحظات کسایی که می‌دونی در آینده قراره بمیرن، غم‌انگیز و کمی بغض‌داره. در عین حال اینکه بدونی کدوما قراره زنده بمونن باعث می‌شه حس سپاسگزاری توامان به نویسنده داشته باشی.

ولی هرچه باشد، آدم که هر روز یازده‌ساله نمی‌شود.

«پروفسور عزیز، قطعاً آدم فهمیده‌ای مثل شما که دیگه می‌تونه اسمش رو به زبون بیاره؟ این "اسمشونبر" چرند چیه که هی می‌گن... یازده ساله می‌خوام مردم رو متقاعد کنم که اسم واقعیش رو بگن: وُلدِمورت.» پروفسور مِگانِگِل به خودش لرزید، ولی ظاهراً دامبلدور که داشت دو آب‌نبات لیموییِ چسبیده را از هم جدا می‌کرد، متوجه نشد. «اگه همه‌ش بخوایم بگیم "اسمشونبر" که آدم گیج می‌شه. من که هیچ‌وقت دلیلی ندیدم که از گفتن اسم ولدمورت بترسم.»