Atefeh’s Reviews > تاریخ بیهقی: جلد ۲ از دوره ۲ جلدی > Status Update

داشتم تاریخ بیهقی می‌خوندم و به جایی رسیدم که بونصر مشکان مرد. قرار نیست دیگه اسمش رو توی ادامه کتاب بخونم و یا حرف هاش رو بشنوم که چقدر خفن به پادشاه کنایه می‌زد و یا اعصابش خرد میشد سر کوتاهی هایی که صدمه می‌زد به مملکت.
جالبه، خیلی جالبه که چنین چیزی برام مهم شده، منی که حوصله نداشتم حکایت های کتاب فارسی مدرسه رو یک‌بار از رو بخونم، در سوگ نشستم و به برگه کتاب خیره شدم.

شیوه لشکر کشی که توش میمنه و میسره و جناح‌ها و مایه دار و مقدمه و ساقه باشه شیوه ملوکه.شیوه کلاسیک نبرد پادشاهان ایرانی.تاریخ بیهقی، چی هستی تو، چه خوش می‌نوازی!

تاریخ بیهقی از نظر من شروع همه چیزه، شروع شناخت ایرانه، شروع مصمم شدن برای خوندن تاریخ این سرزمین، تاریخ بیهقی یعنی یه استاد از زمان گذر کرده و بدون بزرگنمایی و سانسور داره برات جز به جز و سر حوصله تعریف می‌کنه که چی توی این مملکت گذشته! مگه کم کاریه؟ به قول بیهقی، برگردیم سر راندن تاریخ.

تاریخ می‌خونم و دلم می‌گیره، هرچی بیشتر می‌فهمم درباره این کشور، از حال امروزش نیک می‌ترسم، از دست بشد، هر آنچه که ارزش داشت.

زه کمان از روده تابیده گوسفند ساخته می‌شده، حالا چون این شگفت انگیز بود اول گفتم، اما اومدم چیز دیگه ای بازگو کنم، یه جمله هست توی کتاب که می‌گه:
«امیر سخت در خشم شد و گفت بس عجب باشد که بدین آسانی مردم توان کشت..»
این از حیرت سلطان مسعود و کمیاب بودن حکم مرگ کسی، اینطوریه که داستان اعدام حسنک انقدر معروفه، اون موقع ها آدم‌کشی مد نبوده که، کار از تراژدی مرگ یکی گذشته، الان دیگه فقط یه سر شماریه.

باورم نمیشه بیهقی نازنین حتی اسهال شدن خوارزمشاه بیچاره توی میدون نبرد رو هم توی کتابش نوشته.
شگفت مردا که تویی!

باورم نمیشه همه اینا حقیقت داشته، تجسم مرگ حسنک وزیر از مرگ ند استارک هم برای من بیشتر هیجان انگیز بود! اینت!