Miss Kim Knows and Other Stories Quotes

Rate this book
Clear rating
Miss Kim Knows and Other Stories Miss Kim Knows and Other Stories by Cho Nam-Joo
7,381 ratings, 3.73 average rating, 1,201 reviews
Open Preview
Miss Kim Knows and Other Stories Quotes Showing 1-17 of 17
“Ahora yo te pregunto: ¿con qué derecho hacías planes de tener hijos conmigo si no eres tú quien los iba a llevar en el útero durante nueve meses o quedarse en casa para cuidarlos? Quien vive sin un plan no soy yo, sino tú”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Nunca había llorado de esa manera, sin esconderme y tan fuerte, una vez cumplida la mayoría de edad. Lo mío siempre habían sido siempre los sollozos en silencio. Jamás un llanto consolador o purificador, sino de dolor, resentimiento, angustia y arrepentimiento”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“A menudo los recuerdos que una se guarda para si misma se evaporan sin poder seguir del ritmo a la vida”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Por desgracia, su realidad era otra. Decía que le caían mechones de pelo, algo que no le había pasado ni durante el posparto, por el estrés del trabajo, de cuidar de su hijo y de pelearse con la niñera”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Tenía veinticinco años y me sentía una vieja, en parte por ti, que por entonces bromeabas diciendo que a los veinticinco se acababan los mejores años en la vida de una mujer”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Traté de sonar lo más firme posible, aunque temblé todo el tiempo mientras te hablaba y, por los nervios, me arranqué todos los padrastros”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“En realidad, mi decisión de no asistir más a esa clase no fue por el profesor, ni porque te molestara. Dejé de ir por miedo de ser indecorosa si continuaba acudiendo como si nada”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Tras escuchar su respuesta, rompí a llorar. No porque estuviera enfadada contigo o por tu cabezonería, ni tampoco porque siempre que te confundías hacías Como si nada hubiera pasado... Lloré porque, mientras the arrastraba hasta aquella cafetería, temblaba por dentro por si era yo la confundida.”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Tras escuchar su respuesta, rompí a llorar. No porque eatuviera enfadada contigo o pot tu cabezonería, ni tampoco porque siempre que te confundías hacías Como si nada hubiera pasado... Lloré porque, mientras the arrastraba hasta aquella cafetería, temblava por dentro por si era yo la confundida.”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“A mi situación de mujer soltera que vive sola, y que por ende debe cuidarse y protegerse ella solita, además de cargar con la responsabilidad de todo lo que sucede”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Al terminar de comer, mis hermanos lavan los platos...Reconozco que no son los hombres con los que he vivido dos tercios de mi vida, mi cuñada se ríe y dice que en su casa se reparten las tareas”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Pero mi madre y yo, incapaces de ignorar las obligaciones familiares, las amistades, los formalismos,y las convenciones sociales, decidimos asistir, y tuvimos que soportar una atención incómoda de los demás, así como el consuelo exagerado y las miradas dudosas de otros”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Mi padre tomaba todas las decisiones, grandes y pequeñas...y mi madre susurraba. Por eso nunca me imaginé que tuviera tan buena dicción, ni que fuera capaz de expresar lo que pensaba o sentía con esa simpleza o claridad”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“Ni tu ni tus lectores sois capaces de imaginar que la vida de cada mujer es diferente, que cada aguanta como puede su propio dolor”
Cho Nam-Joo, Lo que sabe la señorita Kim
“– Ale rzecz w tym, że nie wyobrażam sobie świata bez babci. Nie liczę na cud. Po prostu chcę, żeby żyła.
– Seunghun, ja chyba bym tego nie chciała na jej miejscu. Życie nie ma sensu, gdy nie można nic zrobić, kiedy jest się skazanym na leżenie.
...
Seunghun zapytał:
– A jakie życie ma sens?
Kiedy wiedziałam, że serce mojego syna się zatrzymało, błagałam i prosiłam lekarza, żeby go ratował. Powiedziałam, że nie ma znaczenia, czy będzie przykuty do łóżka, że nie będzie mówić ani nie otworzy oczu, i błagałam lekarza, żeby pozwolił mu żyć. Ze względu na jego córkę, która nie wyszła jeszcze za mąż, i ze względu na starą matkę. Mówiłam to szczerze. Wierzyłam, że żyjący mąż, ojciec i syn samym swoim istnieniem może nieść rodzinie pociechę i wsparcie. Czym mój syn różnił się od mojej siostry? Różnili się czymś w ogóle?”
Cho Nam-Joo, Miss Kim Knows and Other Stories
“W samochodzie Seunghun podziękował mi i kilka razy poprosił, żebym jak najczęściej przyjeżdżała do Geumju. Chciałam zapytać, czy jej dzieci, czyli jego mama oraz ciocie i wujkowie, często do niej wpadają, ale tego nie zrobiłam. Nie mogłam zadać Seunghunowi tego pytania.
– Jesteś taki dobry, Seunghun.
– To nic wielkiego.
– Nawet synowie i córki nie poświęcają się tak jak ty. Dlaczego to robisz? Odwdzięczasz się babci za wszystko, co dla ciebie robiła, kiedy byłeś mały?
– Nie chodzi o odwdzięczanie… Lubię babcię. Lubię z nią spędzać czas. Jest wspaniałym człowiekiem. Babcia jest naprawdę wspaniała.
W autobusie, w drodze do domu, powtarzałam sobie to, co powiedział Seunghun: „Jest wspaniałym człowiekiem. Babcia jest naprawdę wspaniała”.”
Cho Nam-Joo, Miss Kim Knows and Other Stories
“Some things in life are beyond human control. But what can be done is to wait, to prepare, to not abandon hope altogether, and, when a bit of luck comes your way, to accept it with gratitude and not take credit for all of it.”
Cho Nam-joo, Miss Kim Knows and Other Stories