فریاد ناصری > Quotes

“بهار بود
که آستانه کفش‌های تو را پوشید
حالا تو با ستاره‌هایی که
ریشه در خون من دارند
به خانه آمده‌ای
می‌خواهی
برف این همه سال را
در دلم آب کنی
که چه؟
من به رویاهای بلورین عادت کرده‌ام


”
― فریاد ناصری

“سرت را بالا بگیر
که سیر همدیگر را نگاه کنیم

معلوم که نمی‌شود
شاید تا پاییز دیگر این خیابان
دلش خواست
که بزرگ‌تر شود

گنجشک‌ها روی برف راه می‌روند”
― فریاد ناصری

“مثل صابونی
از دست‌هایم سُر می‌خوری
زندگی
زیر ناخن‌هایم جا می‌ماند

بگذار
زندگی
با تمام سیاهی‌اش
در دست‌هایم بزرگ شود

روزی به خاطر موهایت هم که شده
دلت برای هر چه سیاهی‌ست
لک می‌زد”
― فریاد ناصری