Βασίλης Ραφαηλίδης > Quotes

“Ο φασίστας είναι μια μούμια που της φύγαν όλοι οι χυμοί της ζωής, είναι ένας νεκροζώντανος, ένας ζόμπι που πρέπει να ταφεί το ταχύτερο, καταρχήν για λόγους δημόσιας υγείας.”
― Βασίλης Ραφαηλίδης, Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού

“... τα λεγόμενα εθνικά συμφέροντα δεν είναι παρά ένα άθροισμα ιδιωτικών συμφερόντων.”
― Βασίλης Ραφαηλίδης, Οι λαοί της Μέσης Ανατολής

“Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην «ανώτερη τάξη». Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Και επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι’ αυτούς. Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται το δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου”
― Βασίλης Ραφαηλίδης, Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους, 1830-1974

“Αυτό που έγινε στη Σοβιετική Ένωση ήταν μια πρόβα τζενεράλε. Το έργο θα ξαναπαιχτεί, βέβαια όχι με την ίδια διανομή, αλλά ας ελπίσουμε καλύτερη σκηνοθεσία. Η απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι δυνατό να εκλείψει στην ταξική κοινωνία.”
― Βασίλης Ραφαηλίδης, Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού

“Είναι ανόητος όποιος πιστεύει πως τα αφεντικά είναι καλύτερα ή χειρότερα ανάλογα με το τι Θεό πιστεύουν. Ένας είναι ο Θεός των αφεντικών, το χρήμα.”
― Βασίλης Ραφαηλίδης, Οι λαοί της Μέσης Ανατολής

“Η γοητεία της μουσικής στηρίζεται στην ασάφειά της, όπως και κάθε άλλη μορφή γοητείας. {...} Η γοητεία είναι μια αιώρηση ανάμεσα στο είναι και το μη είναι.”
― Βασίλης Ραφαηλίδης, Στοιχειώδης αισθητική

“Είναι αφέλεια πρώτου βαθμού να πιστεύει κανείς πως το Κέντρο είναι δυνατό να έχει κάποια έστω και μακρινή σχέση με κάποια έστω και δυσκαθόριστη Αριστερά. Το Κέντρο είναι μια μετριοπαθής Δεξιά, που συγκεντρώνει λαπάδες πάσης φύσεως. Προσωπικά, εγώ ο αριστερός, πάντα προτιμούσα την παραδοσιακή Δεξιά απ’ το Κέντρο, που μπερδεύει διαρκώς τα πάντα, έτσι που κουνιέται συνέχεια σαν εκκρεμές μια προς τα δεξιά, μια προς τα αριστερά για να ισορροπεί τελικά πάντα απ’ τα δεξιά.”
― Βασίλης Ραφαηλίδης, Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους, 1830-1974