Maurizio Viroli

“فرهنگ ملی، از آنجا که بنایش بر شالوده‌ی زبان استوار است، تنها به وسیله‌ی کسانی می‌تواند فهم گردد، یا شاید باید گفت احساس و زیسته شود، که به زبان مادری تکلم می‌کنند، زبانی که به ما اجازه می‌دهد آن احساسات و طرز تفکراتی را هم‌رسانی کنیم که هرگز در زبان دیگری قادر به انتقال آن‌ها نیستیم، یا دست کم نمی‌توانیم با ظرافت و فصاحتی هم‌اندازه آن‌ها را منتقل کنیم. این امر ما را در پیوندی مستقیم و درونی با روح عمیق فرهنگ و ملتمان قرار می‌دهد.”
― Maurizio Viroli, For Love of Country: An Essay on Patriotism and Nationalism

“با وجود اینکه هزینه سیاسی بسیار بالا بوده است، چپ به راست اجازه داده که انحصار زبان وطن‌پرستی را در دست داشته باشد. به لحاظ تاریخی، سوسیالیست‌ها یا افرادی انترناسیونال بوده‌اند یا مدافع همبستگی در درون اتحادیه‌های کارگری یا حزب، یا هردو. به جز چند استثنای درخور ستایش، روشنفکران سوسیالیست کوشش چندانی، یا هیچ کوششی، در جهت ساختن نوعی وطن‌پرستی چپ‌گرایانه که قادر به مواجه با ملی‌گرایی باشد نکرده‌اند. چپ دموکراتیک ناچار است با ملی‌گرایی در زمین خودش بجنگد؛ باید پاسخی برای نیاز به هویت ملی داشته باشد، و در عین حال باید پاسخش با پاسخی که ملی‌گرایی به همین نیاز داده متفاوت باشد؛ چپ دموکراتیک نباید از میدان نبرد بگریزد، و با این حال نباید به صفوف دشمن بپیوندد. وظیفه فکری پیش رو وظیفه آسانی نیست: مستلزم مقدار زیادی تحقیق و پژوهش و مقدار زیادی بحث و فحص جدی است؛ گام نخست برای انجام اینکار می‌تواند معاینه انتقادی سنت وطن‌پرستی باشد.”
― Maurizio Viroli, برای عشق به میهن: جستاری در باب وطن‌پرستی و ملی‌گرایی