Sign in with Facebook
Ísak’s 2024 Year in Books
Take a look at Ísak’s Year in Books, including some fun facts about their reading.
Ísak Regal’s Followers (4)
468 books
|
9 friends
875 books
|
85 friends
646 books
|
540 friends
1,562 books
|
284 friends
217 books
|
78 friends
2,323 books
|
142 friends
1,331 books
|
273 friends
457 books
|
159 friends
More friends…
Ísak Regal
Goodreads Author
Born
in Oxford, The United Kingdom
Website
Genre
Member Since
March 2020
|
Sara og Dagný og ég
—
published
2023
|
|
* Note: these are all the books on Goodreads for this author. To add more, click here.
Ísak’s Recent Updates
|
Ísak Regal
wants to read
|
|
|
Ísak Regal
liked
a
quote
“What greater gift than the love of a cat.”
Charles Dickens |
|
| " Regnið steypist yfir borgina og fáir eru á ferli. Það hefur ekki sést gestur á prentsafninu vikum saman. Björn og Írena drekka kaffi, endurraða í safnbúðinni og dytta að vélunum. Nágrannakötturinn kemur inn úr rigningunni, það er hápunktur dag..." Read more of this blog post » | |
|
Ísak Regal
wants to read
|
|
|
Ísak Regal
wants to read
|
|
|
Ísak Regal
rated a book really liked it
|
|
|
Ísak Regal
is reading Final Cut: Þvílík snilld. Takk Charles Burns.
|
|
|
Ísak Regal
is currently reading
|
|
|
Ísak Regal
shared
a
quote
“Við vorum stödd á Ægisíðunni. Það var dimmt úti og stjörnubjart. Nóttin hélt okkur föstum í viðjum sínum. Það voru norðurljós á himninum. Þau voru græn og leiftrandi. En mér fannst það ekki skipta máli. Ég hafði séð þau áður. Ég hafði séð svo margt áður. Hvolfið þakti það sem umlukti okkur og hún rykkti höfðinu til hliðar og upp. En hún var ekki að horfa á stjörnurnar. Stjörnurnar voru að horfa á hana,”
Ísak Regal |
|
|
Ísak Regal
rated a book it was amazing
|
|
“Ég finn allt í einu að ég öfunda hana – sakleysið hennar. Það er svo margt sem hún hefur ekki séð, og mun ekki sjá. En því er öðruvísi háttað með mig. Mér líður eins og ég hafi séð of mikið nú þegar, eins og það verði ekki aftur snúið úr þessu.”
― Sara og Dagný og ég
― Sara og Dagný og ég
“Allir í hringnum höfðu hátt um sig og gripu hver fram í fyrir öðrum. Hitalampi brann í loftinu fyrir ofan þau. Lilja fékk sér sopa af bjórnum og þegar hún setti hann aftur á borðið, fann hún að hávaðinn og skarkalinn á reykingasvæðinu fjaraði smátt og smátt út þar til herbergið varð fullkomlega hljóðlaust. Allt stöðvaðist. Fólk hætti að hreyfast; varð líkara útklipptum pappamyndum af sjálfu sér. Hún fann hitalampann brenna á hnakkanum og leit á strákinn sem sat við hliðina á henni og sá birtuna streyma á andlitið á honum. Haka hans lyftist upp í sömu andrá og hljóðið skall aftur á. Einhver kveikti sér í sígarettu. Kolla lyfti bjór að vörum sér og saupMannfólkið varð aftur raunverulegt.
„Ég ætla á klósstið,“ kallaði Kolla í eyrað á Lilju og stuggaði við henni. Rödd hennar skar rönd í hávaðann. Þær stóðu upp í sömu andrá og glas skall í gólfið og molnaði. Hlátrasköll brutust út á borðinu á móti þeim. Kolla ýtti við öxlinni á Lilju og þær stauluðust út um dyrnar á reykingasvæðinu og aftur inn á barinn.”
― Sara og Dagný og ég
„Ég ætla á klósstið,“ kallaði Kolla í eyrað á Lilju og stuggaði við henni. Rödd hennar skar rönd í hávaðann. Þær stóðu upp í sömu andrá og glas skall í gólfið og molnaði. Hlátrasköll brutust út á borðinu á móti þeim. Kolla ýtti við öxlinni á Lilju og þær stauluðust út um dyrnar á reykingasvæðinu og aftur inn á barinn.”
― Sara og Dagný og ég
“Ég fékk loksins það sem ég vildi. Við sofnuðum saman í sófanum. Og þó hún lægi þarna við hliðina á mér dreymdi mig hana samt. Við vorum úti að leika okkur í stóru húsi sem hafði verið yfirgefið í svo langan tíma að það hafði fyllst af gróðri og arfa. Vinkona hennar var líka með og ég elti þær um húsið. Ég reyndi að finna hana en náði aldrei nema í skuggann á henni. Ég fór upp á aðra hæð hússins og á þá þriðju og fjórðu og hélt áfram meðan tal þeirra og hlátur þeirra bergmálaði allt í kring.
Ég hafði ímyndað mér hluti í of langan tíma. Ég vissi það. Og eftir því sem ímyndunin og minningarnar blönduðust saman og hurfu lengra og lengra aftur í fortíðina fékk ég sterkar á tilfinninguna að það væri úti um mig. Ég myndi ekki finna hana aftur.”
―
Ég hafði ímyndað mér hluti í of langan tíma. Ég vissi það. Og eftir því sem ímyndunin og minningarnar blönduðust saman og hurfu lengra og lengra aftur í fortíðina fékk ég sterkar á tilfinninguna að það væri úti um mig. Ég myndi ekki finna hana aftur.”
―
“This is a formula for a nation’s or a kingdom’s decline, for no kingdom can maintain itself by force alone. Force does not work the way its advocates seem to think it does. It does not, for example, reveal to the victim the strength of his adversary. On the contrary, it reveals the weakness, even the panic of his adversary, and this revelation invests the victim with patience. Furthermore, it is ultimately fatal to create too many victims. The victor can do nothing with these victims, for they do not belong to him, but—to the victims. They belong to the people he is fighting. The people know this, and as inexorably as the roll call—the honor roll—of victims expands, so does their will become inexorable: they resolve that these dead, their brethren, shall not have died in vain. When this point is reached, however long the battle may go on, the victor can never be the victor: on the contrary, all his energies, his entire life, are bound up in a terror he cannot articulate, a mystery he cannot read, a battle he cannot win—he has simply become the prisoner of the people he thought to cow, chain, or murder into submission.”
― No Name in the Street
― No Name in the Street
“We're all going to die, all of us, what a circus! That alone should make us love each other but it doesn't. We are terrorized and flattened by trivialities, we are eaten up by nothing.”
―
―
“All the time you spend tryin to get back what's been took from you there's more goin out the door. After a while you just try and get a tourniquet on it.”
― No Country for Old Men
― No Country for Old Men
“Here is how I spend my days now. I live in a beautiful place. I sleep in a beautiful bed. I eat beautiful food. I go for walks through beautiful places. I care for people deeply. At night my bed is full of love, because I alone am in it. I cry easily, from pain and pleasure, and I don’t apologize for that. In the mornings I step outside and I’m thankful for another day. It took me many years to arrive at such a life.”
― Eileen
― Eileen
“There is no answer. It's okay. But even if it wasn't okay, what am I supposed to do?”
― Cathedral
― Cathedral
Goodreads Librarians Group
— 302074 members
— last activity 3 minutes ago
Goodreads Librarians are volunteers who help ensure the accuracy of information about books and authors in the Goodreads' catalog. The Goodreads Libra ...more
