Հրաչյա Աճառյան

Հրաչյա Աճառյան’s Followers

None yet.

Հրաչյա Աճառյան


Born
March 08, 1876

Died
April 16, 1953

Website

Genre


In English: Hrachia Acharian; Hrachya Acharyan

Հրաչյա Հակոբի Աճառյան (Հրաչեայ Աճառեան; մարտի 8, 1876, Ստամբուլ, Օսմանյան կայսրություն - ապրիլի 16, 1953, Երևան, ՀԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ականավոր հայ լեզվաբան և բառարանագիր, ՀԽՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս (1943)։ Հայտնի է իր գիտական աշխատություններով հայոց լեզվի բարբառաբանության, լեքսիկոլոգիայի, լեքսիկոգրաֆիայի, պատմության վերաբերյալ և այլն։
Ծնվել է Կոստանդնուպոլիսում, կոշկակարի ընտանիքում։ Սովորել է նախ իր ծննդավայրի Կենտրոնական վարժարանում, հետո մեկնել է Փարիզ՝ բարձրագույն կրթություն ստանալու Սորբոնի համալսարանում, որտեղ աշակարտել է Անտուան Մեյեին։ 1897 թ. Փարիզի լեզվաբանական ընկերությանը ներկայացրել է իր ուսումնասիրությունը լազերինի մասին և ընտրվել է այդ ընկերության անդամ։ Նույն թվականին նա Փարիզում մասնակցել է արևե
...more

Average rating: 4.0 · 14 ratings · 2 reviews · 7 distinct works
Կյանքիս հուշերից

4.50 avg rating — 6 ratings
Rate this book
Clear rating
Հայոց գրերը

3.67 avg rating — 3 ratings
Rate this book
Clear rating
Պարսից լեզվի պատմություն

it was amazing 5.00 avg rating — 1 rating — published 2005
Rate this book
Clear rating
Հայոց լեզվի պատմություն, I մաս

really liked it 4.00 avg rating — 1 rating
Rate this book
Clear rating
Վտակ : Գրական-բանասիրական ժ...

by
really liked it 4.00 avg rating — 1 rating — published 1901
Rate this book
Clear rating
Հայոց Պատմություն

liked it 3.00 avg rating — 1 rating
Rate this book
Clear rating
Հայ գաղթականության պատմություն

it was ok 2.00 avg rating — 1 rating
Rate this book
Clear rating
More books by Հրաչյա Աճառյան…
Quotes by Հրաչյա Աճառյան  (?)
Quotes are added by the Goodreads community and are not verified by Goodreads. (Learn more)

“Զարմանալին այն է, որ ֆրանսիացիք երբեք ջուր չեն խմում, նույնիսկ փոքրիկ երեխաներին գինի են խմացնում: Ջուր խմելը ամոթ է, և մենք այդ կողմից շատ էինք նեղվում, ամաչում էինք ջուր խմել, խմողին «գորտ» էին կոչում: Նմանապես հացը այնքան քիչ են ուտում, որ ամբողջ ճաշի ժամանակ կերած հացի քանակը մեր մի խոշոր պատառն է:
Իբրև զվարճալիք պատմում եմ հետևյալ տեսարանը: Մի օր մի խումբ ընկերներ միասին գնացինք ճաշարան: Սեղանի երկու շարքը բռնել էինք: Հաց բերին սովորական կարգով. րոպեական վերջացավ. նորից պահանջեցինք, բերածը րոպեապես վերջացրինք. երրորդ անգամ պահանջեցինք, որ նույնպես շուտով վերջացրինք. իսկ երբ 4-րդ անգամ պահանջեցինք, ծառայողը ծիծաղի համար գնաց և baton կոչված մի հաց բերավ 1 մետր երկարությամբ և ցուցական ձևով սեղանի վրա դրավ: Մենք իսկույն հացը բաժանեցինք մեր միջև և սկեցինք ուտել, իսկ ծառայողը ընկերներին հավաքած գլխին, միասին դիտում էին զարմանքով մեր ճաշի տեսարանը, թե ինչպես ագահաբար ուտում ենք այդպիսի քանակությամբ հաց:”
Հրաչյա Աճառյան, Կյանքիս հուշերից

“Մայրս բոլորովին անգրագետ էր: Այսպես եղավ նաև մեծ քույրս, որ մինչև իր մահը Ա տառն անգամ չէր ճանաչում: Հայրս կիսագրագետ էր, բայց շատ աշխատասեր և ուսումնասեր: Երկու փոքրիկ անեկդոտ ցույց կտան իր գրագիտության աստիճանը:
Մի օր գալով դպրոց, հարցնում է հայրս հոգաբարձուներին, թե «Տղաս ի՞չպես է սովորելու մեջ»: Պատասխանում են. «Տղադ շատ աշխատասեր է»: Հայրս ասում է՝ «Ափսո՜ս, աշխատասեր ըլլալու տեղ, աշխատող ըլլար ավելի լավ էր»:
Մի ուրիշ անգամ տուն եմ բերում իմ ստացած դպրոցական թվանշանները: Մեզ մոտ այն ժամանակ աշակերտի թվանշանը բառով էին գրում և ոչ թե թվով: Իմ թերթի վրա առարկաների դեմ գրված էին քանի հատ քաջալավ, լավագույն և մի հատ էլ լավ: Հայրս կարդալով այդ թերթը նկատեց ինձ. «Ինչո՞ւ միայն մի հատ լավ ունիս, մյուսները լավագույն են»: Ես վախենում էի ճիշտ հակառակից, որովհետև լավը ավելի ցածր է քան լավագույնը, իսկ նա զարմանալի էր, որ հակառակն էր կարծում: Ես ասացի. «Հայրի՛կ, լավագույնը լավից բարձր է»: - « Որի՞ն կուզես խաբել, լավագույն այսինքն լավի գույն ունեցող»: Ես երկար բացատրեցի, բայց նա չհամոզվեց և դուրսը միայն, սրճարանում հարցնելով իմացավ զարմանքով, թե լավագույնը լավից բարձր է:”
Հրաչյա Աճառյան, Կյանքիս հուշերից

“Դժվար է նկարագրել այն հոգեկան հաճելի դրությունը, որ կարող է զգալ տաճկական բռնակալության ներքո ապրած մի մարդ, երբ հանկարծ եվրոպական ազատ մի երկիր մտնի: Ոչ անձնագիր հարցրին, ոչ որևե տուրք վերցրին. միայն հարցրին, թե այս իրերի մեջ արգելված բան չկա՞: Հարցրի, թե արգելված բանը ո՞րն է: Պաշտոնյան պատասխանեց. «Ծխախոտ և օղի»:
«Մենք ոչ ծխում ենք, ոչ խմում»,- ասացինք: Պաշտոնյան թողեց և հեռացավ:”
Հրաչյա Աճառյան, Կյանքիս հուշերից