Patrick Bernauw's Blog

In 2024 startte ik met het eerste seizoen van de erg succesvolle true crime podcast serie De Duivelseilanden, die vlot over de 6000 beluisteringen per aflevering ging. Ze behoren tot de best beluisterde afleveringen van mijn podcast Ware Misdaad. Net voor we met het tweede seizoen van start gaan, stel ik je graag het boek voor dat ik schreef met Eugène Degrave... die net 101 jaar geleden overleed. Kun je een boek schrijven met iemand die al meer dan honderd jaar dood is? Ja dus.
De broers Eugène en Léonce Degrave uit Oostende worden op het eind van de 19de eeuw onterecht veroordeeld voor moord en piraterij op de Stille Zuidzee, en ze komen terecht in de strafkolonie van Frans-Guyana. Deze bestaat uit drie rotsachtige eilanden, waar op dat moment ook Dreyfus verblijft. De memoires van Eugène - Léonce stierf in het strafkamp - lezen tegelijk als een ongelooflijk avonturenverhaal en als een scherpe aanklacht tegen de Franse justitie en de gevangenissen van 'het meest beschaafde land van Europa'. Onwillekeurig denk je daarbij aan de mensonterende omstandigheden in onze gevangenissen, meer dan een eeuw later. Is er dan zo weinig veranderd? Ja dus. Ik ga het boek nergens voorstellen, maar reken erop dat het via de luisteraars van Ware Misdaad ook lezers vindt. De Duivelseilanden (22,96€) is beschikbaar in iedere plaatselijke of online boekhandel, zo ook bij Standaard Boekhandel. Het ebook De Duivelseilanden (12,99€) is beschikbaar in de online boekhandel.  
Wie het boek bestelt via de webshop van Bookmundo hieronder en tegelijk een mailtje stuurt naar info@inter-actief waarin de bestelling bevestigd wordt, kan rekenen op een presentje: een gratis luisterboek Het Beste uit Ware Misdaad 2022  en een ebook naar keuze uit mijn reeks historische thrillers die spelen in Mysterieus België. Het gaat om deze titels: Het Bloed van het Lam, Nostradamus in Orval, Het Illuminati Complot, De Paus van Satan, De Zaak Louis XVII, Het geslacht van de engel en Een magisch-realist in Mysterieus België.

@CHARSET "UTF-8";.mbssellwidget-productcard-container,.mbssellwidget-columnpanel-container{display:block;overflow:hidden;background:#fff;border:2px solid #eaedef;padding:30px;max-width:590px;margin:0 auto;box-sizing:content-box;font-family:"Muli",Arial,Helvetica,sans-serif;font-size:14px;line-height:1.5em;font-weight:normal;color:#282828;text-align:left}.mbssellwidget-productcard-covercontainer{display:block;overflow:hidden;width:35%;max-width:185px;float:left;overflow:hidden;margin:0 30px 0 0}.mbssellwidget-productcard-covercontainer img{width:100%;margin:0}@media screen and (max-width: 500px){.mbssellwidget-productcard-covercontainer{float:none;width:100%;max-width:none}}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer{display:block;overflow:hidden;margin-bottom:20px}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorimage{display:block;overflow:hidden;float:left;width:40px;height:40px;border-radius:50%;margin-right:10px}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorimage img{width:100%}.mbssellwidget-productcard-authorcontainer .mbssellwidget-productcard-authorname{line-height:40px;overflow:hidden;white-space:nowrap;text-overflow:ellipsis}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer{display:block;overflow:hidden}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-booktitle{font-size:1.1em;line-height:1.5em;font-weight:500}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookdesc{font-size:.85em;line-height:1.5em;color:#727577}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookprice{margin-top:10px;margin-bottom:20px}.mbssellwidget-productcard-bookcontainer .mbssellwidget-productcard-bookprice .mbssellwidget-productcard-bookprice-binding{display:inline;font-size:.8em;text-transform:uppercase;color:#727577}.mbssellwidget-sellbutton{display:inline-block;background:#f26222;color:#fff;border:0px solid #f26222;font-family:"Muli",Arial,Helvetica,sans-serif;font-size:14px;font-weight:700;line-height:1.5em;text-decoration:none;text-transform:uppercase;border-radius:5px;padding:8px 20px;cursor:pointer}.mbssellwidget-sellbutton:hover{background:#ed520e;border:0px solid #f26222;border-color:#ed520e;color:#fff;text-decoration:none}.mbssellwidget-columnpanel-container{max-width:240px}@media screen and (max-width: 500px){.mbssellwidget-columnpanel-container{max-width:none}}.mbssellwidget-columnpanel-covercontainer{display:block;overflow:hidden;overflow:hidden;margin:0 0 20px 0;width:100%}.mbssellwidget-columnpanel-covercontainer img{width:100%;max-height:400px;margin:0} [image error] Patrick Bernauw en Eugène Degrave De Duivelseilanden De broers Eugène en Léonce Degrave uit Oostende worden op het eind van de 19de eeuw onterecht veroordeeld voor moord en piraterij op de Stille Zuidzee, en komen terecht in de Franse strafkolonie van de Duivelseilanden. €22,96 Paperback Nu kopen




Voor alle verdere info over De Duivelseilanden,  met links naar de podcast serie en een eerder achtergrondartikel bij de eerste aflevering van seizoen 1:  Dit is de webstek van De Duivelseilanden

En dit is het voorwoord van het boek:

Bij wiezich verdiept in het relaas van Eugène Degrave, rijzen vroeg of laat een aantalvragen… Hij en zijn broer kunnen best wel het slachtoffer geworden zijn van eengerechtelijke dwaling. Maar dan nog, waarom werden de beide broers zohardnekkig vervolgd door de Franse autoriteiten, en waarom kregen ze – netzoals kapitein Dreyfus – een uitzonderingsbehandeling in het strafkamp? Waaromook bleek het zo lastig om gratie verleend te krijgen van de Franse overheid?

Ikbaseerde mij voor mijn bewerking op de Franstalige versie van Eugènes memoires,Le Bagne, die hij in zeven nachten zou hebben geschreven en waarin iksommige passages heb geschrapt omdat ze te langdradig waren, al te pathetischof geen nieuwe informatie bevatten. Voor de rest heb ik wel scènesgedramatiseerd, maar mij alleen vrijheden qua taal gepermitteerd, die ik zovlot mogelijk en modern klinkend wilde krijgen, zonder het patine van de tijdhelemaal te verliezen. Puur inhoudelijk heb ik weinig of geen wijzigingenaangebracht. Oké, ik liet Eugène Degrave gaandeweg de vulkanische Iles du Salutof Zaligheidseilanden omdopen tot Duivelseilanden, naar het kleinste maarbekendste van de drie: het Ile du Diable. Maar dat is het zo ongeveer. Ennergens geeft Eugène Degrave ook maar een begin van een antwoord op die tochwel prangende vragen, terwijl je tegelijk het gevoel krijgt dat hij allerleidieper liggende oorzaken suggereert. Werden Léonce en hijzelf het slachtoffervan een complot, gesmeed door de Franse overheid?

JanVandamme publiceerde in 1992 De Affaire Degrave-Rorique, moord en piraterijin de Stille Zuidzee, die de geruchtmakende kwestie van destijds in al haarfacetten belicht. In zijn boek is ook een ‘hertaling’ van de Nederlandstaligeversie van Le Bagne opgenomen, die korte tijd later verscheen: Hetproces en de gevangenschap van de gebroeders Degrave (Rorique). Hij belichtuitgebreid de mythevorming rond de affaire, de rol die de media daarin hebbengespeeld, hoe de broers uitgegroeid zijn tot literaire helden in Les frèresKip van Jules Verne of het ongelooflijk succesvolle toneelstuk van Cesarvan Cauwenberghe, De gebroeders Rorick-Degrave. Vandamme heeft het overde gebroeders Degrave als typische ‘fin-de-siècle personages’ en over debredere betekenis van de affaire. Maar ook hier: geen spoor van een begin vaneen antwoord. En dat vinden we evenmin in Verbannen naar het Duivelseiland (1991),een hervertelling gelardeerd met persoonlijke bedenkingen, van de hand vanRoger Slosse.

Deste vreemder wordt het omdat Jan Vandamme in zijn essay vrij veel aandachtbesteedt aan de bemoeienissen van de toenmalige minister van Financiën, AugustBeernaert. Eugène Degrave vernoemt graag zijn verdedigers met naam en toenaam,en hij doet dat ook met hooggeplaatste figuren zoals de koning van Noorwegen enZweden Oscar II, maar van Beernaert geen spoor. Nochtans is ‘de verwantschaptussen de gebroeders Degrave’ en Beernaert, volgens Vandamme, ‘hethardnekkigste gerucht’ dat destijds de ronde deed: ‘Al op 3 januari schrijft deBrusselse progressistische krant La Liberté dat Léonce het petekind is van deminister. De dag daarop bestempelt de eerbiedwaardige Journal de Bruxelles datgerucht als een puur verzinsel. Wel bevestigt ze dat minister Beernaert, dievan Oostende afkomstig is, de familie Degrave goed kent.’ Eugène vermeldt inzijn boek wel de heer Van der Cruyssen, ‘die vergat dat hij ambtenaar was’ en‘zijn positie honderd keer op het spel zette om met verve in de voorhoede testrijden voor het leven van zijn oude vriend Léonce Degrave’. Deze Van derCruyssen was onderbureauchef op het ministerie van Financiën, wat – zo schrijftVandamme –  ‘de pers meteen interpreteertals een vingerwijzing van August Beernaert’. Verder luidt het als volgt,wanneer de gebroeders Degrave ter dood veroordeeld zijn: ‘De Belgischeregering, die in de persoon van August Beernaert een overtuigd verdediger vande gebroeders Degrave heeft, komt nu via haar ambassadeur in Parijs officieeltussenbeide.’

Vandammevertelt dat Eugène en twee leden van het comité eind oktober 1899 een bezoekhebben gebracht aan Beernaert. ‘Eugène belooft hem dat hij het vertrouwen datde staatsman in hem gesteld heeft nooit zal beschamen en dat hij alles in hetwerk zal stellen om volledig eerherstel voor hem en zijn broer te verkrijgen.’Hij voegt de daad bij het woord en procedeert tegen een Parijs dagblad dat zijnnaam en die van zijn broer, maar ook die van Beernaert door het slijk heeftgesleurd in tal van artikelen. Het blad zal inderdaad veroordeeld worden wegenslaster.

Waaromlaat Eugène Degrave de minister zo uitdrukkelijk buiten beeld in zijn memoires,die hij opdraagt aan de beroemde Parijse polemiste Séverine, een andereverdedigster van het eerste uur? Uit een artikel in het Nieuwsblad over eentoneelstuk dat in 2013 in Oostende zijn première beleefde, blijkt dat Eugèneook over een ander illuster persoon de discretie heeft bewaard. ‘Papillon’fladdert op in Oostende titelt het stuk: Hét sensatieverhaal van de 19deeeuw op de planken. En een uitvergroot citaat uit een interview met demakers, stelt de kwestie aan de orde die ook mij zo intrigeerde en suggereertmeteen een mogelijke verklaring: ‘Waarom waren de koning en de premier zobegaan met twee Oostendse avonturiers? Waren ze misschien kolonialeverkenners?’

Demakers van De gebroeders Degrave zijn de acteurs Kurt Defrancq en JonasVan Thielen en regisseur Dirk Opstaele. August Beernaert was van 1884 tot 1894premier van België. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de grootstestaatsmannen van België en werd ook benoemd tot minister van Staat. Hij heeftnog steeds een reputatie als mensenrechtenactivist en pacifist – in 1909 wonhij de Nobelprijs voor de Vrede –, maar werd in 1876 ook lid van de pasopgerichte Association Internationale Africaine. De Onafhankelijke Congostaat –ook bekend als Congo Vrijstaat – was tussen 1885 en 1908 het persoonlijkwingewest van Leopold II en werd met de steun van premier Beernaert opgerichtin 1885. Naderhand bleef Beernaert zich wel inzetten om de slavernij af teschaffen en kloeg hij de koninklijke uitbuiting van Congo aan, wat hem in onminbracht met Leopold. Na 1894 werd Beernaert voorzitter van de Société Belged’Etudes Coloniales en bekleedde hij verschillende bestuursmandaten inCongo-Vrijstaat.

Beernaertzou samen met de koning druk hebben uitgeoefend op de Franse regering om degebroeders Degrave niet ter dood te veroordelen en hun gratie te verlenen.Defrancq oppert dat die politieke inmenging misschien het gevolg was van eenopdracht die de broers gekregen hadden van Beernaert en/of de koning, dienaarstig op zoek was naar kolonies. Kregen de Fransen in de gaten dat deDegraves eigenlijk koloniale verkenners waren geweest en reageerden ze daaropmet het uitspreken van de doodstraf, en daarna met het speciale regime op deDuivelseilanden? Is dit ook de reden waarom Eugène Degrave het zwijgen bewaartover de tussenkomsten van de premier en de koning? Wellicht zullen we hetdefinitieve antwoord nooit kennen.

Debiografie van Eugène Degrave, na de publicatie van zijn memoires, leest als eenverslag van twaalf stielen en dertien ongelukken. In 1902 trekt hij naar Tahitiom alsnog en finaal zijn onschuld te bewijzen, maar de expeditie strandt in deVerenigde Staten. Eugène gaat in een voorstad van Parijs wonen, samen met eenrijke weduwe, en verkoopt kant. Na het verschijnen van zijn boek, wordt hij eengraag geziene gast in de Parijse literaire salons. In 1903 krijgt hij een baanaangeboden in Monaco, waar hij trouwt met zijn voormalige hospita. Het jaardaarop vertrekken ze naar Venezuela, om een nieuw leven te beginnen. De kans isgroot dat hij nooit met zijn voormalige hospita getrouwd is geweest, maar welmet haar jonge charmante dochter Jeanne, lezen we bij Vandamme. Dat zou dan inTrinidad gebeurd zijn, waar hij een baan had gekregen bij de havenpolitie.Eugène gaat dus weer varen, maar wanneer Jeanne ziek wordt, besluiten ze terugte keren naar Frankrijk.

Eenontdekkingsreiziger beweert in Colombia een smaragdmijn ontdekt te hebben. Deman, Georges Sogler, neemt contact op met Eugène en samen vertrekken ze in 1908naar Colombia. Het loopt verkeerd af, er lijkt sprake te zijn van een zwendelten nadele van een voormalige vriend van Eugène – Claude Casimir Perier – en in1912 worden hij en Sogler veroordeeld tot een flinke geldboete. Eugène houdtzijn onschuld staande, maar is wel geruïneerd. Nog in dat jaar wordt hijgearresteerd door de politie van Brussel omdat hij aan het hoofd zou staan vaneen bende die kerkschatten uit de kathedraal van Namen heeft geroofd. Na eengoeie maand is hij weer op vrije voeten en wordt hem alleen verboden wapenbezitaangewreven.

Eugènezoekt met vrouw en kind opnieuw de anonimiteit op in de Verenigde Staten, meerbepaald in Seattle. In 1924 gaat hij nogmaals naar Colombia zijn geluk zoeken.Daar overlijdt hij op 28 juli in het ziekenhuis van een klein stadje te middenvan de Colombiaanse jungle. Er hangt een waas van mysterie rond zijn dood.Eugène Degrave is amper 59 jaar geworden.

  

 

Een magisch-realist in Mysterieus België
boekvoorstelling in Utopia, 21 juni

Gisteren, 21 juni 2025, Zomerzonnewende, ook in Utopia... Voor de eerste boekvoorstelling van Een magisch-realist in Mysterieus België, in Aalst, was er een kleine primeur die in mijn 'verhaal van een schrijversleven' iets uitgebreider aan bod komt. Louis Paul Boon schreef in 1979, enkele dagen voor zijn dood, een aanbevelingsbrief voor 'een jongen uit Erembodegem' en zijn gedichten 'die me persoonlijk zeer hebben aangesproken en waarvan ik geloof dat er veel goeds uit groeien zal'. Zo zorgde hij voor mijn allereerste publicatie in een literair tijdschrift, Dimensie...  

Op een tweede primeur, met afmetingen anderhalve meter op een halve meter, is het zo te zien nog even wachten... Tot zondag 29 juni, misschien? Aan de Tafel van Elise (bij goed weer zitten we buiten!), deuren 19.00 uur, start lezing/boekvoorstelling 19.30 uur (Erembodegem-Dorp 39, Erembodegem). Er zijn nog enkele plaatsen vrij: schrijf snel in via patrick.bernauw@gmail.com en ik zet je op de gastenlijst. 

Op 26 juni doe ik ook een kleine, korte - om precies te zijn: zó kleine, korte -

'flitsvoorstelling' in Opwijk. Hier vind je alle info + een uitgebreid interview. Dan zal het vooral hierover gaan:

Boeken zullen er ook zijn - zeer oude rariteiten en die ene gloednieuwe titel:

En daarna wordt het ook nog gezellig:

Tot dan?

 Foto's Jean-Luc Leloup.

 

Gisteren was ik in Gent om een reeks lezingen te bespreken rond Een magisch-realist in Mysterieus België, het Boek der Synchroniciteiten. Ook interesse in een lezing met korting van Auteurslezingen.be? Geef me een seintje!

In de rand daarvan had ik een meeting met dr Sebastian Heine uit Bonn. Vandaag stuurde hij me deze foto, genomen op het Sint-Baafsplein. 'Het was een groot genoegen om je vandaag te ontmoeten, een man die een inspiratie voor me was als jongen.' Daarmee doelt Sebastian op een tv-documentaire die Roel Oostra  in de vroege jaren 1990 maakte, en waarin mijn boek Mysteries van het Lam Gods destijds een centraal stond. 'Ik zal je boeken lezen en vragen stellen,' voegde Sebastian er nog aan toe. 'Wees gewaarschuwd!'

Ik had hem dan ook een dik pakket bezorgd waarin de thema's een rol spelen die ons allebei in hoge mate passioneren: de mysteries van het Lam Gods, de Graal (voor mij: die van Brugge) en de Tempeliers (voor mij: de Vlaamse). Het bloed van het lam, De paus van Satan, uiteraard ook een proefexemplaar van mijn nieuwe boek Een magisch-realist in Mysterieus België en zo nog een en ander.

Wil je er bij zijn op één van de boekvoorstellingen? 

Stilaan raken ze volzet... Snel reserveren is dus de boodschap! 

Volg de link voor alle info & reservaties.

 

Sinds ik Mysteries van het Lam Gods publiceerde - in 1991 al - heb ik vele tientallen brieven en mails gekregen van lezers die mijn mening willen horen over een bepaalde piste die zij hebben onderzocht, of die zelfs samen met mij op onderzoek willen trekken. Eigenlijk ben ik al bijna een kwarteeuw niet meer actief bezig met onderzoek naar het verdwenen paneel van de Rechtvaardige Rechters - er zijn immers nog tal van andere spannende onderwerpen om over te schrijven, zoals mag blijken uit mijn nieuwe boek Een magisch-realist in Mysterieus België. Meestal vind ik de hypothesen ook iets te ver gezocht om geloofwaardig te zijn. En nog: 'Waarom zou je als dief bezig zijn met uiterst ingewikkelde codes om de bergplaats van een schilderij aan te duiden?' 

Maar soms is er een piste bij die wel degelijk mijn aandacht trekt, zoals deze, van Wim Menheer, een collega trouwens. Ik deel ze hier dan ook graag met met jullie.

Na de velevergeefse pogingen van vele speurders om het paneel van de RechtvaardigeRechters op te sporen, wil ook ik mijn duit in het 'rechtvaardig' zakje doen. Mijnaandacht gaat volledig naar Arsène Goedertier. Op zijn doodsbed zei hij datalleen hij wist waar het paneel lag. Waarom zou hij op zulk moment liegen? Hijwas een fantast, hield van raadsels en spelletjes, dweepte met Arsène Lupin, demeester-oplichter die rijkdommen stal, ze opborg in geheime plaatsen en laterverkocht om de opbrengst te verdelen onder de armen. Goedertier omkleedde dediefstal met raadselachtige brieven, tekens, schetsen en  geheime spelletjes. Zou hij de gemeenschaphebben willen uitdagen met zijn raadsels om zo de speurtocht een 'Arsène-Lupintintje' te geven, een uitnodiging aan het publiek om deRechters op te sporen? 

Ziehier mijn stelling. De stelling van Arsène?

Op hetpaneel zien we de Rechters, verzameld op paarden. Achter hen een weg die naareen hoger gelegen burcht/kasteel leidt. Waar gaan zij naartoe? Naar hetgerechtshof natuurlijk, naar hun meester. In Gent zou dat naar het oudegerechtshof zijn, naar de toenmalige stafhouder, Hyppolyte Metdepenningen. Deman heeft een standbeeld voor het gebouw. Heeft Goedertier zich hierdoor lateninspireren? Tot daar het gissen. Maar wat heb ik verder ontdekt? 

Hetstandbeeld werd in 1997 gerestaureerd. Daar moet dus niet gezocht worden. Maarna wat googlen zag ik de foto van het graf van Metdepenningen, gelegen op deWesterbegraafplaats. Een praalgraf. Er is een sokkel met een beeldhouwwerk vaneen muze die smekend opwaarts kijkt, naar de sarcofaag, het graf, erboven. Maarik ontdekte meer. Onvoorstelbaar zelfs.

Op de sokkelstaat de naam van Metdepenningen. En boven de G van de naam, verticaal in desokkel gegrift, staan 3 letters: (D)U A. De D is niet duidelijk zichtbaar opde foto maar de U en de A wel. Dat zou ter plaatse nader moeten bekeken worden. DUA was de schuilnaam waarmee Goedertierzijn brieven ondertekende. Het blijft een raadsel wat het betekende. Verweeshij hier naar een 'dua' (tweemaal A van Arsène), of naar een smeekbede (DUA =Arabisch voor smeekbede)? Maar er is meer. Op zijn laatste brief stond bovenaanin het midden de hoofdletters G. Deze zelfde letter op de sokkel,waarboven DUA staat, was een symbool bij de Vrijmetselaarsgemeenschap: GroteGeometer. En Metdepenningen was destijds een vrijmetselaar. De Muze wijst bovendienmet een tuil puntige palmen naar die G.

Ik keek ooknaar de schetsen van Goedertier, die werden gevonden na zijn dood. Een van deschetsen heeft de duidelijke vorm van een praalgraf.

Tot daarmijn opsporing. Bracht Goedertier de Rechters naar hun meester, naar hun baas,de stafhouder? Het zou zeker de moeite lonen om deze piste toch nader teonderzoeken en eens te gaan kijken naar het praalgraf op deWesterbegraafplaats. Vergeten we ook niet dat Goedertier in een van zijnbrieven schreef dat 'de Rechters zich bevinden op de plaats waar ze in feitethuishoren. En het is een plaats waar iedereen langs komt en waar de Rechtersniet ongezien kunnen verwijderd worden.' Klopt allemaal.

Met dankvoor de aandacht en… succes !

Wim Menheer

 

Stiftgedicht Patrick Bernauw

Je publiceert een gedicht over de schande van Gaza, Er zit een jongetje vast in mijn hoofd in Gaza  en meteen is daar de reactie: 'Jammer dat het ook niet over Israël gaat.' Via het meisje in het rode jasje uit Spielbergs Schindler's List heb je wel degelijk een verwijzing gegeven naar de schande van de Holocaust, zoals het jongetje van - misschien elf - ook uitdrukkelijk voor alle onschuldige slachtoffers komt te staan, waar of wanneer dan ook. Uiteraard verdient ieder slachtoffer gemaakt door Hamas even goed een gedicht, alleen is het momenteel niet Israël dat dag en nacht gebombardeerd en nu ook uitgehongerd wordt.
Selectieve medemenselijkheid bestaat niet. Selectieve menselijkheid is gewoon selectieve blindheid. 
Kwaad bloed, schaam u!
Nooit was een protestlied van net geen halve eeuw oud actueler dan Welterusten, mijnheer de president van Boudewijn De Groot en Lennaert Nijgh. Vervang Vietnam door Oekraïne of Gaza, of door vergeten oorlogen als die in Oost-Congo en Soedan... en ziedaar. 
Vervang mijnheer de president desgewenst door mijnheer de premier, mijnheer de minister of - het hoeven niet altijd mijnheren te zijn - een sociale media mevrouw die je verwijt niet stil te blijven staan bij het leed in Israël. 
Slaap zacht, mijnheer de president... Slaap zacht, mijnheer de premier... Slaap zacht, mijnheer de minister... En u daar ook, mevrouw... Slaap zacht.




Het aller-aller-allerminste dat we kunnen doen - omdat onze premiers en ministers rechtstreeks betrokkenen zijn - is de dames en heren met de macht om iéts te doen onverdroten op te roepen dat ook daadwerkelijk te doen: 
https://www.petities.com/open_brief_aan_de_belgische_regering_-_leg_de_lat_hoger_stop_de_blokkade_stop_de_genocide
En ze tot ze het doen, iedere avond bij het slapen gaan, snerend goedenacht te blijven wensen, zoals Boudewijn De Groot ons dat heeft voorgedaan... 
Ik meen het echt, hé. Stuur ze een mailtje. Iedere avond weer. Kleine moeite. 
Kwaad bloed, schaam u! En u daar, mijnheer de al dan niet eerste minister... Slaap zacht!

Listen on Suno

 

 

Er ziteen jongetje vast

in mijnhoofd

in Gaza,een meisje

hadook gekund of

haarpapa, een dode

moedervan negen 

dode kinderen, één 

of twee oftien 

van de meer dan

vijftigduizenddoden

inGaza, maar

het isdit jongetje

datvast kwam te zitten

in mijn hoofd.

 

Hijdraagt een rode T-shirt

zoals hetmeisje met het rode jasje

inSchindler’s List 

en hijkijkt mij door de camera

in deogen met zijn ogen

vol tranen, wringend

metzijn handen:

‘Komterug, mama,

kom terug.’

 

En ikkrijg hem niet meer uit mijn hoofd,

dit enejongetje dat vast zit 

in mijn hoofd, in Gaza

en datook een meisje had kunnen zijn

of een opeens kinderloze papa en

omdat ikmeer dan vijftigduizend dode Palestijnen

elke avond weer op altijd weer dezelfde

andere televisiebeelden niet kan vatten 

in mijn hoofd, zitdit ene jongetje 

daar vast, in Gaza.

 

En ook omdat elders miljoenen sterven

met degroeten van een miljardair

oftwee, en omdat het een jongetje is

vanelf, in mijn hoofd, in Gaza,

zoalsdat jongetje opzijn step, 

dood in hetpark.

 

En hijkijkt mij aan, 

door de camera,

hetjongetje in het rode T-shirt

metzijn ogen vol tranen,

bijhet lijk van zijn moeder,

in een witte doek gewikkeld,

rood doorbloed slachtoffer 

zo-en-zoveel van de Immer Bloeddorstige 

Jahweh en haar jongetje 

wringt zijn handen in wanhoop

in Gaza.

 

En hijkeek mij aan

en toen zat hij vast

inmijn hoofd

en hij

kijkt mij aan

als ikde ogen sluit, hij

kijkt mij aan als ik 

ze open doe, hij kijkt

mij aan - ik krijg ze 

niet meer toe, mijn ogen, 

want hij kijkt 

mij aan

mij  

in mijn hoofd 

in Gaza.

 

Listen on Suno

Op 21 juni 2025 verschijnt mijn 'verhaal van een schrijversleven'
Een magisch-realist in Mysterieus België,
het Boek der Synchroniciteiten.
Hierin spelen onderstaande verhalen,
gesitueerd in Mysterieus België,
een belangrijke rol. 


Over 'mijn' thema's uit Mysterieus België geef ik ook lezingen,
waarvoor korting kan aangevraagd worden via Auteurslezingen: 
Alle info op deze link.

Lena Christiaenssens beweert meer te weten over de diefstal
van het paneel de Rechtvaardige Rechters, uit het Lam Gods.
De sleutel van het mysterie berust bij het geheim genootschap rond
het Heilig Bloed van Brugge, de enige echte Graal...
Verkrijgbaar als paperback of ebook.

Kon kroonprins Lodewijk XVII de Franse Revolutie ontvluchten
en leeft zijn nageslacht in Vlaanderen?
Ligt er een schat verborgen in de abdij van Orval?
En welke geheimen staan er eigenlijk te lezen
in de voorspellingen van Nostradamus?
Verkrijgbaar als paperback en ebook.


Werd koning Albert I in 1934 in Marche-les-Dames
het slachtoffer van een passioneel drama of een politiek complot?
En wat heeft een voorspelling van de zieneres van Onkerzele,
Leonie Van den Dijck, met dit alles te maken?
Verkrijgbaar als paperback en ebook.


De 19de eeuwse Nederlands-Franse auteur Joris-Karl Huysmans
infiltreerde in het satanistische milieu van Parijs en kwam er op het spoor
van de Paus van Satan: niemand minder dan de kapelaan
van de Basiliek van het Heilig Bloed in Brugge... 
Verkrijgbaar als paperback en ebook.


Was Frans Rombaut, die in 1875 overleed in Wachtebeke,
inderdaad niemand minder dan Louis XVII?
Hebben zijn nakomelingen recht op een fabelachtig fortuin,
dat hun werd ontstolen door een samenzwering van valse en echte Bourbons,
het Vaticaan, de Rothschilds en Leopold II?
Verkrijgbaar als paperback en ebook.


In augustus 1914 stond het Britse leger bij het Belgische stadje Mons
op het punt geheel vernietigd te worden door de Duitsers,
die drie keer zo sterk waren. Tot een magisch schimmenleger
aan hun zijde verscheen… dat uit de pen gekropen kwam
van de magisch-realistische auteur Arthur Machen.
Verkrijgbaar als paperback en ebook.

"Enkele jaren geleden bracht ik bij wijze van paranormaal literair experiment de nacht door in een leegstaande, vervallen art nouveau woning. Ze was me aangewezen door een aantal urban explorers, die beweerden dat het er spookte. Misschien had dat te maken met de tot de verbeelding sprekende naam Malemort..."Stiftgedichten, verkrijgbaar als paperback.

 

Synchroniciteiten tredenbij mij bijna uitsluitend op in een literair creatieve context. Dat was bij hetschrijven van dit boek niet anders. Op 20 juli 2024 heb ik het hoofdstuk overde mythopoëtische verbeelding van Carl Gustav Jung afgerond, en ik weet alleendat ik het in het volgende hoofdstuk over de grote droom moet hebben die ik alskind al koesterde: schrijver worden. Een titel voor dat hoofdstuk heb ik nogniet, en evenmin heeft zich al een klaar en duidelijk beeld gevormd in mijnhoofd van wat ik precies wil vertellen. Dat zal de volgende dag wel blijken.

Maar danpost Mi, op dezelfde twintigste juli een blackout van een krantenbericht,getiteld Ontdek ’t Lang Oor. Het is zo één van haar kinderlijk aandoendesurrealistische sprookjes, die ze ook omzet in een verhaal of een gedicht:

 

Ontdek ’t Lang Oor

 

Op de maan in een diepeput zit

de grote lavageest 

uit de tijd dat de maannog niet

helemaal gestold was,

met een lang oor en eenlang lijf.

 

De Diamant schommelt al

zeker vijftig jaar boven

de gefantaseerde grot.

 

Zo was het meteen duidelijk voor mij met welke anekdote ikmijn volgende hoofdstuk moest openen… zoals je in Een magisch-realist in Mysterieus België zult ontdekken.

 

Samen met hetonderzoekscollectief Ysa Pastora werk ik aan een non-fictie boek over deNederlandse auteur Karl Hammer, van wie het werk mogelijk een verborgen neonaziagenda bevat. Ik vraag mij af of ik in De Hamer van Thor een hoofdstukmoet wijden aan numerologie en de runen. Zowel voor nazi’s als neonazi’s warenen zijn zij heel belangrijk. Zo herkennen neonazi’s elkaar bijvoorbeeld aan hetcijfer 18, dat staat voor de initialen van Adolf Hitler: A is de eerste lettervan het alfabet, H de achtste. En met 88 kun je op die manier ook ‘Heil Hitler’zeggen.

Net voor mijnlessen creatief schrijven aan de Academie voor Podiumkunsten in Aalst loop ik De Slegtebinnen, op zoek naar boeken over runen en numerologie. Ik koop drie boeken overrunen, vind niets over numerologie. Het kassaticket verdwijnt in mijn jaszak,waar ik het een tijdje later weer uit vis… en tot de slotsom kom dat hetuniversum mij een antwoord heeft gegeven op mijn vraag. Kijk vooral naar dekostprijs exclusief BTW, en het tijdstip van mijn aankoop. In de numerologiemoet je cijfers bij elkaar optellen, en staat 17:17 dus ook voor... jawel.

 

In dievroege jaren negentig wilden Guy Didelez en ik een boek schrijven over LeonieVan den Dijck, aan wie in 1933 de Heilige Maagd verscheen, die de moord opkoning Albert I voorspelde en die net voor haar dood verkondigde aan haarbiograaf Gustaaf Schellinck dat haar lijk ongeschonden bewaard zou blijven. In1972, 23 jaar later, werd zij opgegraven… en ja hoor.

Om ons boekte kunnen schrijven, hadden we de biografie van Gustaaf Schellinck nodig,enkele honderden gestencilde pagina’s die nergens meer te vinden waren. Guy enik staakten na lang zoeken onze queeste… wellicht op een donderdag. Want opvrijdag was er een feestje van de uitgeverij, stond ik aan te schuiven aan hetbuffet, raakte ik aan de praat met Jacques Van Mello, die onze boeken naar deboekhandel bracht… en die het hele typoscript op zijn zolder liggen had.

De TweedeSynchroniciteit om U tegen te zeggen, in nauwelijks twee jaar tijd! 

Guy en ikschreven Het Orakel Ontgraven en De Moord op Albert I, laterherwerkten we die historische thriller voor jongeren tot Hetfebruaricomplot. Nog later schreef ik de opnieuw bijgewerkte versie voor een volwassen publiek, HetIlluminati Complot.

Zonder dezetwee synchroniciteiten op rij, in het begin van mijn schrijverscarrière, haddie carrière er ongetwijfeld heel anders uitgezien… en zou ze misschien nooitecht van de grond gekomen zijn.

 

Toen warener bijna twintig jaar lang geen betekenisvolle coïncidenties van enigebetekenis meer te bespeuren… Tot ik in 2012 mijn historische faction thriller DeZaak Louis XVII voorstelde, tijdens de Gentse Feesten, in de ontwijdeParnassus kerk.

 

Dat hele verhaalwas gebaseerd op feiten, mij aangeleverd door Jürgen Schalck van ‘de Familie’.Aan de hand van allerlei historisch materiaal beweerden de familieleden tot deafstammelingen te behoren van de Franse kroonprins, die tijdens de Revolutiezou zijn omgekomen… maar in werkelijkheid was ondergedoken in Vlaanderen.

In het zeerfeitelijke dossier van De Zaak Louis XVII smokkelde ik één fictiefelement binnen: dat Franciscus Rombaut – in werkelijkheid Louis XVII – aanHendrik Conscience had gevraagd zijn biografie neer te schrijven. Dan kon hijdie als een soort levensverzekering voor hem en zijn nazaten achter de handhouden. Om de correspondentie tussen Conscience en Rombaut geloofwaardig temaken, had ik dit boek tot mijn beschikking.

We hebbeneen week lang met de Bende van de Boonaparten in Gent gespeeld. Na afloop vande Gentse Feesten kuier ik De Slegte binnen, niet echt op zoek naar ietsspecifieks… en vind daar dit boek van Conscience. Eigenlijk is dit voor eengroot stuk het boek dat ik meende verzonnen te hebben, en dat ik verwerkt hadin De Zaak Louis XVII, de roman die ik net aan pers en publiek hadvoorgesteld. Schreef Conscience werkelijk een sleutelroman over de ondergedokenFranse kroonprins en zijn Familie?

Deze vondstvormde een soort intermezzo, een brugje naar mijn Tweede Periode vanSynchroniciteiten.

Alles & zelfs nog ietsje meer over deze kwestieleest u in mijn nieuwe boek
Een magisch-realist in Mysterieus België,  het Boek der Synchroniciteiten
en wel hier!