Sign in with Facebook
more photos (2)
Edyta Niewińska’s Followers (3)
409 books
|
301 friends
452 books
|
20 friends
538 books
|
129 friends
48 books
|
28 friends
0 books
|
45 friends
181 books
|
21 friends
205 books
|
91 friends
264 books
|
80 friends
More friends…
Edyta Niewińska
Goodreads Author
Website
Genre
Member Since
February 2014
To ask
Edyta Niewińska
questions,
please sign up.
|
Kosowo
—
published
2012
|
|
|
Pod powierzchnią
—
published
2018
|
|
|
Levante
—
published
2015
|
|
* Note: these are all the books on Goodreads for this author. To add more, click here.
Małgorzata Starosta: Nic nie jest czarno-białe | Rozmawia Edyta Niewińska
Edyta Niewińska: Czy zawsze wiesz, kto zabił?Małgorzata Starosta: Ależ skąd! Powiedziałabym nawet, że rzadko kiedy znam zarówno tożsamość jak i motywację zabójcy. Nie zawsze też wiem, kto zginie, a zdarza się, że mnie to zaskakuje.
To teraz ty mnie zaskoczyłaś! Jak w takim razie radzisz sobie z podwójnym zadaniem – pisarki, która panuje nad fabułą, sprawnie zaplatając mnożące się co chwila wąt Read more of this blog post »
Edyta’s Recent Updates
|
Edyta Niewińska
is now friends with
Adavdm
|
|
“Za każdym razem, gdy przejeżdżały tą drogą, Susana miała wrażenie, że to miejsce jest otoczone magią. Choć sama nie wierzyła w magię i inne opowieści o energiach, czuła wyjątkowość tego zakątka. Trochę dalej, tam, gdzie kończyła się plantacja, droga znowu robiła się szeroka, a góry ustępowały miejsca przestrzeni. Być może kiedyś był tu strumień, który miał swoje ujście w oceanie, tworząc szeroką, piaszczystą plażę. A może była to zasługa ludzkich rąk, tych samych, które kiedyś wydobywały tu twardy kamień pod budowę lokalnych dróg. Zostały po nich ciężkie, pordzewiałe maszyny, straszące nieopodal drogi. Tyle fascynujących widoków na zaledwie dziesięciu kilometrach, pomyślała Susana. Teraz, kiedy Laura pochłonięta była rozmową z Erykiem, mogła wreszcie podziwiać okolice. Jej wzrok przestał prześlizgiwać się po tym, co ją otaczało. Zobaczyła życie wokół siebie, potęgę natury i silną wolę człowieka, który chciał jej wydrzeć coś dla siebie. Ona nie umiała tak wydzierać z życia. Nie wiedziała nawet, czy umie w pełni być. Jak Eryk, jak Laura, całkowicie zanurzeni w rzeczywistości. Susana zawsze była trochę jakby z głową pod powierzchnią.”
― Pod powierzchnią
― Pod powierzchnią
“Serce przestało mi bić. Zapomniałam jak się oddycha. Poczułam lodowaty chłód w klatce piersiowej i chwyciłam się krzesła, żeby się nie przewrócić.”
― Kosowo
― Kosowo
“„Mają do czynienia z pisarką, a więc jednoosobowym katalogiem bibliotecznym bezużytecznej wiedzy.”
― Florida
― Florida
“„Spodobały się jej książka i pisarz, bo słuchając jego serdecznego głosu, czuła się mniej samotna, mniej nie na miejscu.”
― Florida
― Florida
“Miłość. Tyle złudzeń, tyle niespełnionych obietnic. Tyle lęku. Tylko tak potrafiła o niej teraz myśleć.”
― Pod powierzchnią
― Pod powierzchnią
“Cały dzień towarzyszył jej jakiś dziwny rodzaj niepokoju, któremu nie chciała się poddać. Teraz, kiedy wreszcie zaczęła czuć się normalnie, nie chciała wracać do lęków i obaw. Chciała rozdzielić swoje życie grubą kreską. Mieć za sobą to, co trudne i za ąć nowy etap. Chciała otworzyć ramiona i powiedzieć: „Życie, czekam na ciebie!”. Z gotowością na wszystko, co ze sobą przyniesie.”
― Pod powierzchnią
― Pod powierzchnią
“Za każdym razem, gdy przejeżdżały tą drogą, Susana miała wrażenie, że to miejsce jest otoczone magią. Choć sama nie wierzyła w magię i inne opowieści o energiach, czuła wyjątkowość tego zakątka. Trochę dalej, tam, gdzie kończyła się plantacja, droga znowu robiła się szeroka, a góry ustępowały miejsca przestrzeni. Być może kiedyś był tu strumień, który miał swoje ujście w oceanie, tworząc szeroką, piaszczystą plażę. A może była to zasługa ludzkich rąk, tych samych, które kiedyś wydobywały tu twardy kamień pod budowę lokalnych dróg. Zostały po nich ciężkie, pordzewiałe maszyny, straszące nieopodal drogi. Tyle fascynujących widoków na zaledwie dziesięciu kilometrach, pomyślała Susana. Teraz, kiedy Laura pochłonięta była rozmową z Erykiem, mogła wreszcie podziwiać okolice. Jej wzrok przestał prześlizgiwać się po tym, co ją otaczało. Zobaczyła życie wokół siebie, potęgę natury i silną wolę człowieka, który chciał jej wydrzeć coś dla siebie. Ona nie umiała tak wydzierać z życia. Nie wiedziała nawet, czy umie w pełni być. Jak Eryk, jak Laura, całkowicie zanurzeni w rzeczywistości. Susana zawsze była trochę jakby z głową pod powierzchnią.”
― Pod powierzchnią
― Pod powierzchnią
