http://now24.gr/o-kostas-pavlou-sinar...

ΕΡ. Κώστα γεννήθηκες και μεγάλωσες στα Ιωάννινα όπου ζεις μέχρι σήμερα. Τι αντιπροσωπεύει για σένα ο τόπος σου;

ΑΠ. Ναι έτσι είναι, εκτός από ένα μικρό διάλλειμα πέντε χρόνων που σπούδασα και εργάστηκα για λίγο στην Αθήνα. Τα Γιάννενα για εμένα είναι ξεχωριστά, όπως είναι και για κάθε άνθρωπο ο δικός του τόπος. Συμβολίζουν το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον. Το παρελθόν είναι σημαντικό γιατί έχτισε αυτό που είμαι σήμερα, με τις καλές και τις κακές στιγμές. Είναι οι μνήμες αγαπημένων προσώπων που έφυγαν αλλά θα κουβαλάω πάντα μαζί μου. Το παρόν είναι ακόμα σημαντικότερο γιατί είναι η πραγματικότητα, το περιβάλλον που ζω εγώ και η οικογένεια μου. Είναι η ανθρώπινη καθημερινότητα και η ποιότητα ζωής που συμβάλουν στην ψυχική μου ισορροπία. Το μέλλον είναι η προοπτική, οι προσδοκίες, το μέρος που θα μεγαλώσει η κόρη μου και θέλω να είναι καλύτερο απ’ αυτό που μεγάλωσα εγώ. Για να γίνει όμως κάτι καλύτερο πρέπει να συμβάλουμε και εμείς ενεργά και να μη τα περιμένουν όλα από τους άλλους. Τα Γιάννενα είναι μια φοβερά ατμοσφαιρική πόλη και αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Τα επόμενα δύο βιβλία μου διαδραματίζονται και έχουν ως φόντο την πόλη. Για να μη παρεξηγηθώ, δε προσπαθώ να εξιδανικεύσω τα Γιάννενα, ή να ισχυρισθώ ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, η καταστάσεις που δεν με ενοχλούν, αλλά πλέον έχω φτάσει σε μια ηλικία που κατέληξα ότι είναι προτιμότερο να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο, γιατί μιζεριάζεις. Και η μιζέρια για εμένα είναι ένας αργός, βασανιστικός, καθημερινός θάνατος. Αν κάτι δε το αντέχεις τόσο πολύ, προσπάθησε να το αλλάξεις και αν δε μπορείς, η δε θέλεις μάθε να ζεις μ’ αυτό.



ΕΡ. Ως παιδί, ποια ήταν τα αγαπημένα σου λογοτεχνικά αναγνώσματα;

ΑΠ. Ήμουν τυχερός γιατί μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που ήταν γεμάτο με βιβλία, οπότε η «μυρωδιά» του βιβλίου ήταν πανταχού παρούσα. Η μητέρα μου, η Αφροδίτη Νότη – η οποία δυστυχώς δε βρίσκεται κοντά μας- έγραφε ποιήματα, αλλά και διάβαζε συνεχώς, οπότε είχα το ερέθισμα, όχι όμως την πίεση να διαβάζω. Δεν είχα κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε κατηγορία βιβλίων, όμως με νοσταλγία θυμάμαι ότι με συνάρπαζαν τα βιβλία με μικρούς ήρωες που προσπαθούσαν εναγώνιος να λύσουν μυστήρια. Είχα το «μικρόβιο» από μικρός, μόνο που τότε δε το γνώριζα. Πάντως συνεχίζω να διαβάζω μανιωδώς παιδικά βιβλία, γίνομαι και εγώ ξανά παιδί μαζί με την κόρη μου, αφού κάθε βράδυ διαβάζουμε απαραιτήτως για να κοιμηθεί, και οφείλω να ομολογήσω ότι ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Ένα μεγάλο μπράβο πάντως και σε κάποιους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους που συνεχίζουν να βγάζουν εξαιρετικές σειρές παιδικών βιβλίων παρά την οικονομική κρίση.



ΕΡ. Σε ποια ηλικία ανακάλυψες την αστυνομική λογοτεχνία;

ΑΠ. Όπως είπα ήδη, πάντα με γοήτευαν οι ιστορίες μυστηρίου και εξιχνίασης εγκλημάτων, όμως φανατικός αναγνώστης της αστυνομικής λογοτεχνίας έγινα μετά τα τριάντα. Διαβάζω πραγματικά ότι μου τραβήξει την προσοχή και όχι μόνο ευρέως γνωστών συγγραφέων. Πολλές διαφορετικές σχολές, διαφορετικές κουλτούρες, βιώματα και κοινωνίες, Διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερα βιβλία μπορώ και αφιερώνω αρκετό χρόνο στην αναζήτηση τους. Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς αστυνομικών είναι ο Φίλιπ Κερ, ο Ίαν Ράνκιν, η Πατρίτσια Χαίσμιθ και ο Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέ. Ακόμα έχω στη βιβλιοθήκη μου αμέτρητα έργα αστυνομικής λογοτεχνίας που περιμένουν να τα διαβάσω. Τους «Εξισορροπιστές» πάντως ξεκίνησα να τους γράφω όταν ήμουν τριάντα τρία. Τότε πραγματικά ένιωσα έτοιμος να γράψω κάτι ολοκληρωμένο.



ΕΡ. Μεγαλώνοντας σπούδασες Οικονομικά και εργάζεσαι στον τραπεζικό χώρο. Υπάρχει σχέση ανάμεσα στον τραπεζικό χώρο και τη συγγραφή;

ΑΠ. Δε θα το έλεγα. Τουλάχιστον όχι μεγαλύτερη απ’ οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Η συγγραφή είναι πάνω απ’ όλα ανάγκη, οπότε αν θέλεις πραγματικά να γράψεις θα το κάνεις. Σε αυτό που θα μπορούσα να πω ότι βοηθάει το επάγγελμά μου, είναι ότι κρατάει συνεχώς το μυαλό σε εγρήγορση. Όμως τα οικονομικά μ’ έχουν βοηθήσει σημαντικά. Ως τρόπος σκέψης και φιλοσοφία. Όχι τα οικονομικά όπως αντιμετωπίζονται από μεγάλη μερίδα ακαδημαϊκών, που για δικούς τους ιδιοτελείς λόγους, προσπαθούν να τους αποδώσουν ιδιότητες που έχουν επιστήμες όπως η φυσική και η χημεία, ας πούμε. Αυτή είναι η αιτία που αποτυγχάνουν συνεχώς τα οικονομικά μοντέλα που παρουσιάζουν, διότι προϋποθέτουν ένα σωρό παραδοχές που δεν υφίστανται ή δεν μπορούν να ελεγχθούν στην πραγματικότητα. Εμένα με ενδιαφέρουν οι οικονομικές θεωρίες που λαμβάνουν υπόψη τους αστάθμητους παράγοντες, την ανθρώπινη συμπεριφορά, και την πιθανότητα του απρόβλεπτου.



ΕΡ. Η ιστορία σου βασίζεται εν μέρει σε πραγματικά γεγονότα ή πρόκειται εξ ολοκλήρου για μυθοπλασία;

ΑΠ. Είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας. Με έχουν εμπνεύσει και κάποια πραγματικά πρόσωπα, όμως μόνο σαν προσωπικότητες, δεν έχει αναπαραχθεί η πραγματική τους ιστορία. Όσα ιστορικά στοιχεία αναφέρονται στο βιβλίο ισχύουν. Έψαξα και ερεύνησα ενδελεχώς ώστε να μην υπάρχουν ιστορικές ανακρίβειες. Όπως επίσης έχω επισκεφθεί το ογδόντα τις εκατό των τοποθεσιών που αναφέρονται στο βιβλίο. Π.χ. στη Μόσχα έχω πάει τρείς φορές. Κάποια λίγα μέρη, όπως ο πύργος των Καρατζάδων, είναι καθαρά αποκύημα της φαντασίας μου.

ΕΡ. Υπήρξε κάποια αφορμή που σου ενέπνευσε το θέμα του βιβλίου;

ΑΠ. Αυτό που μου δίνει το έναυσμα για τη συγγραφή των βιβλίων μου, είναι η αγάπη για το μυστήριο και την περιπέτεια, οπότε δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αφορμή που να με εμπνεύσει. Πολλές φορές η καθημερινότητα όμως μου δίνει ερεθίσματα εκεί που δε το περιμένω. Ακόμα και μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, ή οι κινήσεις ενός περαστικού στο δρόμο – ενός ανθρώπου που δε θα ξανασυναντήσω ποτέ - είναι ικανές να μου δώνουν το ερέθισμα, τα αρχικό υλικό για να «χτίσω» πάνω του. Μετά παίρνει τα ινία η φαντασία και δημιουργείται –φαινομενικά από το πουθενά- ένας βασικός η υποστηρικτικός χαρακτήρας. Ένα ασήμαντο περιστατικό – για όλους τους άλλους- για εμένα μπορεί να είναι η αφορμή για να ξεκινήσω να πλάθω μια ιστορία. Αυτό μου έχει συμβεί πολλές φορές.



ΕΡ. Η ιστορία που αφηγείσαι είναι αστυνομική-κατασκοπική-μυστηριακή. Πως την χαρακτηρίζεις εσύ;

ΑΠ. Όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο σκοπός μου ήταν να δημιουργήσω – και ελπίζω να τα κατάφερα- μια δυνατή ιστορία με καταιγιστική πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Ήθελα ο αναγνώστης που θα πιάσει στα χέρια του το βιβλίο, να έχει αγωνία για το τι θα συμβεί παρακάτω και να μη θέλει να το αφήσει από τα χέρια του μέχρι να το τελειώσει. Εγώ πιστεύω ότι έγραψα ένα μυθιστόρημα, μια περιπέτεια, με αστυνομική πλοκή. Προσωπικά επειδή οι ταμπέλες δε μου αρέσουν, με νοιάζει να αρέσει το βιβλίο στους αναγνώστες. Σε ποια κατηγορία θα το κατατάξουν είναι το λιγότερο που με απασχολεί.



ΕΡ. Έχεις επηρεαστεί από αντίστοιχους ξένους ή έλληνες λογοτέχνες ή και από κινηματογραφικές ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές;

ΑΠ. Ο τρόπος γραφής μου σίγουρα όχι. Εκ των προτέρων είναι καταδικασμένη σε αποτυχία η προσπάθεια μίμησης, ή αντιγραφής κάποιου άλλου συγγραφέα. Είμαι της άποψης ότι αν είναι να αποτύχεις, είναι προτιμότερο να το κάνεις ακολουθώντας το δικό σου μονοπάτι. Πολλές φορές έχω ενθουσιαστεί σαν αναγνώστης η θεατής, διαβάζοντας ή βλέποντας κάτι εξαιρετικό, όμως δεν αφήνω να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης μου ως συγγραφέα. Θα δείτε και από τα επόμενα βιβλία, ότι έχω το δικό μου ξεχωριστό «αποτύπωμα». Τουλάχιστον αυτή είναι η πεποίθησή μου, αλλά είναι κάτι για το οποίο στο τέλος θα αποφανθούν οι αναγνώστες.



ΕΡ. «Ακόμα και ο πιο ισχυρός άνθρωπος οφείλει να σέβεται το σύστημα» γράφεις σε κάποιο σημείο. Ποιο είναι το σύστημα;

ΑΠ. Το σύστημα είναι η εκάστοτε άρχουσα τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία. Κατά καιρούς η εξουσία αλλάζει χέρια, όμως η συντριπτική δύναμη που διαθέτει παραμένει η ίδια. Υπάρχει η πεποίθηση ότι τα χρήματα φέρνουν την εξουσία, όμως στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες κυριάρχησαν γιατί είχαν στρατιωτική υπεροχή και όχι λόγω της οικονομικής τους ευρωστίας. Όσοι διαθέτουν τη δύναμη, είναι φυσικό να θέλουν να τη διατηρήσουν. Οι πιο ισχυροί αυτής της τάξης, έχουν έρθει σε μια ανίερη συμφωνία, μοιράζοντας την πίτα μεταξύ τους, και αποφεύγουν να μπλέκουν ο ένας στα πόδια του άλλου. Οι συνεχόμενες διαμάχες είναι ανώφελες γιατί μακροπρόθεσμά τους αποδυναμώνουν όλους. Επειδή όμως η αλαζονεία είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, πάντα υπάρχει κάποιος που θέλει κάτι παραπάνω απ’ αυτό που του αναλογεί. Τότε οι υπόλοιποι, συνασπίζονται εναντίον του και τον κατασπαράσσουν με οποιοδήποτε κόστος. Πρέπει να γίνει το παράδειγμα για τον επόμενο που θα σκεφθεί να συμπεριφερθεί ανάλογα.



ΕΡ. Ο Αχιλλέας εμφανίζεται ως δίκαιος και ευσυνείδητος και παράλληλα ως τιμωρός με αδόκιμες μεθόδους. Πως το εξηγείς αυτό;

ΑΠ. Σε όλους μέσα μας συνυπάρχει το καλό και το κακό, βρίσκονται σε μια διαρκή πάλη. Είμαστε ικανοί για το καλύτερο και για το χειρότερο. Στους περισσότερους κυριαρχεί το καλό, γιατί δίνουμε καθημερινά μεγάλο αγώνα γι’ αυτό. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να παρουσιάσουμε την άσχημη πλευρά του εαυτού μας. Κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες ο καθένας μας είναι ικανός να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, σε κάτι που ούτε καν φανταζόταν ότι υπήρχε. Ο Αχιλλέας θα αντιμετωπίσει ακραίες καταστάσεις, που θα δοκιμάσουν τις αντοχές και τα όριά του. Θα εξελιχθεί σ’ ένα πλάσμα που για να επιβιώσει και να επιτύχει το σκοπό του είναι ικανό για τα πάντα.

ΕΡ. Επίσης, ο Αχιλλέας «όταν έπεφτε σε αδιέξοδο, ένιωθε ανεπαρκής και άχρηστος… ήθελε να τιμωρήσει τον εαυτό του και το έριχνε στο ποτό». Ένας αστυνομικός που είναι τόσο σκληρός και εκδικητικός, με ειδική εκπαίδευση, πως γίνεται να μετατρέπεται σε έναν αδύναμο και ευάλωτο άνθρωπο;

ΑΠ. Κανείς δεν είναι άτρωτος, όλοι έχουμε την «Αχίλλειο πτέρνα» μας. Ένα αδύνατο σημείο που είναι ικανό να μας τσακίσει. Το αδύναμο σημείο του Αχιλλέα είναι ο εγωισμός του. Δεν δέχεται, ότι είναι αδύνατον για εκείνον να καταφέρει κάτι, δε μπορεί να «καταπιεί» με τίποτα την αποτυχία. Ακόμα και η καλύτερη εκπαίδευση αποδεικνύεται ανίσχυρη μπροστά στις ανθρώπινες αδυναμίες. Ο εγωισμός του φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν παρουσιάζει τα τρωτά στοιχεία του χαρακτήρα του μπροστά σε άλλους, αλλά όταν μένει μόνος.

ΕΡ. Σύμφωνα με το τέλος που έχεις δώσει στο βιβλίο σου, όλα εξαγοράζονται με την κατάλληλη προσφορά;

ΑΠ. Αυτό δε το γνωρίζω. Είναι ένα ερώτημα που πρέπει να θέσει ο καθένας στον εαυτό του. Αυτό που πιστεύω όμως είναι ότι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι για τίποτα. Είναι εύκολο να κρίνουμε τη στάση και τις αποφάσεις κάποιου, όταν αντιμετωπίζει εκείνος το δίλλημα και τις συνέπιες που ενδεχομένως θα υποστεί, και όχι εμείς. Πολλοί είναι ακόμα ηθικοί μόνο και μόνο επειδή δε τους δόθηκε η ευκαιρία να γίνουν ανήθικοι.



ΕΡ. Πιστεύεις ότι, στον αληθινό κόσμο μας, υπάρχουν μυστικές οργανώσεις, αντίστοιχες των εξισορροπιστών;

ΑΠ. Μυστικές οργανώσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Κάποιες άλλες είναι περισσότερο «αθώες» και άλλες πιο σκοτεινές. Πάντως οι σύγχρονες κυβερνήσεις και τα εγκαθιδρυμένα καθεστώτα σ’ ολόκληρο τον κόσμο νομίζω ότι έχουν ξεπεράσει και την πιο μοχθηρή. Οι ενέργειές τους γίνονται απροκάλυπτα, χωρίς καμία διάθεση να κρύψουν το παραμικρό. Παλιότερα που η παγκόσμια κοινή γνώμη ήταν πιο ευαισθητοποιημένη και αντιδρούσε περισσότερο στις εξόφθαλμες αδικίες, η χρησιμότητα και η εμπλοκή των μυστικών οργανώσεων ήταν ουσιαστικότερες για να περάσουν υπογείως και παρασκηνιακά τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Τώρα το ρόλο τους έχουν αναλάβει κανονικά τα κοινοβούλια και οι διεθνείς οργανισμοί. Εγώ δε γνωρίζω κάτι για κάποια μυστική οργάνωση. Όμως ακόμα και να γνώριζα δε θ’ αποκάλυπτα κάτι…



ΕΡ. «Οι εξισορροπιστές» θα έχουν κάποια συνέχεια ή ολοκληρώθηκε ο κύκλος τους σ΄ αυτό το βιβλίο;

ΑΠ. Από την αρχή είχα στο μυαλό μου τη συνέχεια των Εξισορροπιστών, αλλά ήθελα να δώσω στο πρώτο μου βιβλίο το χρόνο του. Είμαι νέος συγγραφέας οπότε είναι απαραίτητος κάποιος χρόνος για να γνωρίσει το αναγνωστικό κοινό το έργο μου. Για αυτό το λόγο έχω ήδη ολοκληρώσει άλλα δύο βιβλία με εντελώς διαφορετική θεματολογία και ήρωες από τους Εξισορροπιστές. Πάντως στο πλάνο μου είναι να ξεκινήσω να γράφω το βιβλίο που θα εξελίξει την ιστορία μέσα στο τρέχον έτος.

ΕΡ. Τι θα ήθελες να πεις ως επίλογο της κουβέντας μας;

ΑΠ. Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που δίνετε στους νέους συγγραφείς να παρουσιάσουν το έργο τους και να εκφράσουν τις απόψεις τους. Είναι κάτι πολύ σημαντικό και όχι δεδομένο. Επίσης θα ήθελα να ευχηθώ στον κάθε αναγνώστη να ανακαλύψει τα βιβλία που θα τον γεμίσουν, και κάποια απ’ αυτά – γιατί όχι;- να του αλλάξουν τη ζωή.