Εκπνέεις πάνω μου. Ακούω τους χτύπους σου να φθίνουν. Ψυχορραγούν πλέον τα λεπτά. Μαραζωμένες στους δείκτες οι ώρες. Τικ-τακ. Πόσες ανάσες ακόμα;  Πόσα χαμόγελα; Πόσα φιλιά; Πόσα κοφτερά μαχαίρια; Μόνιμο το φευγιό σου. Κι όμως, πάντα θα βρίσκεσαι εδώ. Μέσα μου. Οι μνήμες σου μαρτυρικές και όμορφες. Τί να ξεχωρίσω και ποιες να αποποιηθώ; … Συνέχεια ανάγνωσης →