In 2015 overleed mij grootmoeder, Jeanne van Velse. Ten behoeve van het afscheid schreef ik de volgende anekdote.


De oma-keuring

“Jeanne van Velse.”
“Dag oma, met Bibi. Hoe gaat het met je?”
“Ach, ik mag niet mopperen. Het zou zo weinig helpen als ik het wel deed.”
“Zou ik een dezer dagen eens langs kunnen komen op de koffie?”
“Eens even kijken. Ik denk dat ik over drie weken wel een gaatje heb. Maar dan moet je wel op tijd weer gaan, want ik krijg eters.”
“Leuk. Is het goed als ik iemand meeneem? Ik heb een nieuw vriendje dat nog niet door de oma-keuring is geweest.”
“s-Goed hoor, kind.”

De oma-keuring: het spannendste moment van een nieuwe relatie. Het moment van de waarheid, die de houdbaarheid van de nieuwe relatie bepaalt. Kan het nieuwe vriendje de goedkeuring van oma wegdragen, dan is het een blijver. Vindt oma het niets, dan wordt het ook niets.

Aan tafel bij oma, koffie met slagroom. Het nieuwe vriendje krijgt de vuurdoop. Vrije seks, homoseksualiteit, politiek, een reeks aan pittige onderwerpen passeert de revue. Ieder antwoord van het vriendje wordt gewogen en beoordeeld.

Een week later weer bij oma op de koffie. Dit keer alleen.
“En oma, wat vond u van het nieuwe vriendje?”
Oma’s gezicht vertrekt in een zuur mondje.
“Hij vond zichzelf zo slim. Gadver.”

Vriendje afgekeurd.