Ο ήλιος είχε ανέβει για τα καλά και σίγουρα ο Κουέντιν -τα χέρια του οποίου γνώριζε καλύτερα και από τα δικά της, κάθε γρατζουνιά και κάθε ουλή- και ο Ουίλαρντ -το αφεντικό των δυο τους και άλλων ταλαίπωρων κορμιών του σιδηρουργείου- θα αναρωτιούνταν πού στις εφτά κολάσεις είχε χαθεί. Ποτέ της δεν είχε λείψει ούτε μια μέρα, δεν είχε αργήσει ούτε λεπτό. Δεν είχε την πολυτέλεια να ψάξει για άλλη δουλειά και επίσης ήξερε πως δεν θα κατάφερνε να βρει εύκολα κάτι στο οποίο ήταν καλή εκτός απ...