Güzellik, önce algımızın bize açtığı pencerenin olanaklarına denk getirmelidir kendini, boyutlarda başlar. Güzelliği taşıyan nesnenin bütünlüğünü ve birliğini anladıktan sonra düzen ve çizgilerin uyumuyla devam ederiz. Uyum iyidir de ne zaman ki zıt olanlar uzlaşmaya başlar ya da daha doğru bir deyişle sanatçı zıt olanları uzlaştırmaya cüret eder işte o zaman -güzellikte- evrensel olana geçeriz. Geçeriz ama evrensel güzellik yine de tekile mahkumdur. Hâlâ bir şeye bakmamız beklenir. Bu görev biz...