Η αλήθεια είναι πως το διάβασα με εγκυκλοπαιδική διάθεση, βέβαιη πως δεν θα με αφορά και τόσο, όμως, είναι ένα από τα πιο ενημερωτικά, αποκαλυπτικά και παράξενα πράγματα που έχω διαβάσει. Βοηθάει κατά την αφήγηση η σφαιρική γνώση του θέματος (ναι σα τη Γη η οποία λιώνει κάτω από σωρούς πλαστικού αυτή τη στιγμή) που κατέχει ο Clapp. Μάλιστα, τον φαντάζομαι να κρατάει σημειώσεις, φανερά αγανακτισμένος στις πιο βρώμικες γωνίες των λιμανιών, χώρους ανακύκλωσης τοξικών ουσιών και φυσικά στην κορυφή μιας πελώριας πυραμίδας σκουπιδιών σε χώρους υγειονομικής ταφής (σε χωματερή ντε).

Έξυπνο αλλά όχι ενοχλητικό, ωστόσο βαθιά λυπηρό.

«Κάθε βδομάδα η ανθρωπότητα παράγει καινούργια πράγματα ίσα με το βάρος της, κι απ’ αυτά υπολογίζεται πως, σε παγκόσμια βάση, μόνο το 1% εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ένα εξάμηνο μετά την αγορά του. Οι καταναλωτικές μας συνήθειες που απορρέουν απ’ την παραγωγή και χρήση τέτοιων αγαθών και υπηρεσιών ευθύνονται πλέον για πάνω από τις μισές συνολικές εκπομπές άνθρακα. Κάθε μέρα η ανθρωπότητα πετάει στα σκουπίδια 1,5 δισεκατομμύριο πλαστικά ποτηράκια, σχεδόν 115 εκατομμύρια κιλά ρούχα, 220 εκατομμύρια αλουμινένια κουτάκια, 3 εκατομμύρια ελαστικά αυτοκινήτων.

Σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχεί αυτή τη στιγμή λίγο πάνω από ένας τόνος πεταμένο πλαστικό – σκορπισμένο στην ξηρά, θαμμένο στη γη ή αδέσποτο στη θάλασσα και είναι σχεδόν βέβαιο ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλαστικού θα παραμείνει στον πλανήτη για χιλιάδες, ίσως κι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μετά από μας. Μόνο στους ωκεανούς, σε κάθε άνθρωπο αναλογούν 21.000 τεμάχια πλαστικού – σακούλες σουπερμάρκετ και πλαστικοί δακτύλιοι από εξάδες μπίρας και καπάκια μπουκαλιών. Ως το 2050 η συνολική τους μάζα θα έχει υπερβεί το βάρος όλων των ψαριών του πλανήτη, ενώ κάθε έξι χρόνια αναμένεται να διπλασιάζεται. Εν τω μεταξύ, στο ένα λεπτό που σας πήρε να διαβάσετε αυτή την παράγραφο, άλλο 1 εκατομμύριο πλαστικά μπουκάλια πετάχτηκαν στα σκουπίδια, κι άλλη μια καρότσα με πλαστικά έχει καταλήξει στις θάλασσες.»