Bericht 2

Na afscheid genomen te hebben van Bruno, mijn tijdelijke reisgenoot, fietste ik door naar Amboise aan de Loire. Daar staat een kasteel en dat is niet zo bijzonder want er staan er meer aan de Loire.

Foto 1: Het kasteel van Amboise aan de Loire. Behalve het kasteel en veel auto’s is er nog juist een stukje van de Loire te zien.Foto 2: De Loire in al zijn pracht.Foto 3: Na een steile klim langs het kasteel hoopte ik een ander goed uitzicht op het chateau te krijgen. Ik kreeg een uitzicht op Amboise met in de verte de Loire, maar van het kasteel was van hieruit niets te zien. Veel werk dus voor weinig.Foto 4: Vanaf de weg langs de Loire in oostelijke richting kreeg ik nog wel een aardig uitzicht op het chateau van Amboise.

De volgende dag kwam ik bij weer een ander kasteel: dat van Montresor.

Foto 5: Het kasteel van Montresor, dat op deze foto niet geheel uit de verf komt, maar dat is omdat ik mijn Santos er bij wilde hebben.Foto 6: Een beter uitzicht op het kasteel van Montresor, maar nu zonder Santos. Je kunt nu eenmaal niet alles tegelijk hebben!Foto 7: Er was een aardig wandelpad om het kasteel waarbij je diverse afbeeldingen tegen kwam uit de fabels van Lafontaine. Bij elke afbeelding kon je raden uit welke fabel hij kwam, een aardige quiz voor de hele familie en ook als je geen familie hebt. Hier zo’n plaat om te raden.Foto 8: Nog een uit een andere fabel.Foto 9: En hier een plaat van Lafontaine zelf, maar die hoef je dus niet meer te raden, want het staat er bij.Foto 10: Een mooi stukje ruïne van Montresor.Foto 11: Voorbij Chateauroux kwam ik langs een nogal verscholen liggend kasteel dat niet toegankelijk was voor het gewone volk en aangezien ik in deze zin als ‘gewoon’ werd gezien, was de enige mogelijkheid om er een aardige foto van te schieten een nadering door het struikgewas.Foto 12: ’s Avonds in Sarzay kon ik zonder kruipdoor sluipdoor deze foto schieten van weer een ander mooi kasteel.

Sarzay was niet bepaald een grote stad te noemen. Met dit kasteel, twee barren, een kerk, een begraafplats en een stuk of vijf huizen (misschien zeven als ik beter zou tellen) hield het wel zo’n beetje op. Een camping kon ik wel vergeten, maar in de tuin van twee vrouwen die ook flink wat gereisd hadden, mocht ik mijn tent opzetten. Ik kon ’s avonds ook nog mee eten. De volgende ochtend ontbrak helaas het ontbijt want het waren langslapers.

Toen ik rond het middaguur bij een weilandje halt hield om een paar koekjes te eten kwam er een stel koeien kijken wat ik aan het doen was. Verbazend dat zo’n onbenullig draadje als er voor hun neuzen hing, zo’n troep forse beesten kan tegenhouden. 

Foto 13: Een paar dagen later kwam ik langs een grote menhir, zo een waarmee Obelix in menig Asterix-avontuur rondsjouwt alsof het een rugzakje is met boterhammen en een hardgekookt eitje er in.

Ruw geschat stak hij zo’n 2,5 meter boven de grond uit. Als je zo’n gevaarte een beetje redelijk wilt verankeren en wel zodanig dat de buurstam van de Galliers er niet zo gemakkelijk mee aan de haal gaat, zal het stuk onder de grond toch zeker wel 1,5 meter moeten zijn. Dat wordt dan 4 meter in totaal. Ik liep er een keer omheen en schatte het grondvlak op 1 vierkante meter. Dan heeft Obelix’ ‘rugzakje’ dus een volume van 4 cubieke meter en een massa van 12 ton! Maar zoals we allen weten is Obelix lang geleden in een vat met toverdrank gevallen, dus medelijden hoeven we met deze spierbundel niet te hebben.

Foto 14: Een dag later kwam ik bij dit aardige kasteeltje. Omdat ik door tijdnood mijn dagboek een paar dagen niet had bijgehouden, kon ik niet meer reconstrueren waar het was. Wie helpt?Foto 15: Nog een foto van waarschijnlijk hetzelfde kasteel.Foto 16: Bij het plaatsje Tremolat kampeerde ik op een mooi veldje met uitzicht op de Dordogne.

En met dit kiekje van mijn eigen Vaude-kasteel besluit ik deze kastelentocht, maar ongetwijfeld volgen er nog heel wat meer kastelen en andere bezienswaardigheden.

Tot de volgende keer.

Frank