In mijn kopafbeelding staat dat ik auteur ben van ‘cosy‘ sciencefiction (cozy in de Amerikaanse spelling). Maar wat is dat precies? Cosy fantasy is met dank aan boeken als Legends & Lattes inmiddels redelijk ingeburgerd (en helemaal hot!), maar voor cosy SF geldt dat geloof ik vooralsnog een stuk minder.

Een eenduidige definitie van het subgenre bleek nog niet zo makkelijk te vinden! Als je bijvoorbeeld kijkt op deze pagina van de British Fantasy Society (die de leden van hun Discord community vroeg wat zij verstaan onder cosy speculatieve fictie) zie je een grote verscheidenheid aan antwoorden.

CampfireWriting.com heeft een heel mooi artikel over cosy sciencefiction (klik hier), waarin ze het als volgt beschrijven:

Similar to cozy fantasy, cozy sci-fi is a subgenre of science fiction that emphasizes heartwarming narratives, light-hearted adventures, and endearing character dynamics over intense (space) battles or catastrophic futures. 

The genre leans into personal journeys, intimate discoveries, and the joy of space travel, providing a sanctuary where stakes are charmingly low, and exploration is as much about inner worlds as interstellar ones.

Cozy sci-fi ultimately fosters an atmosphere of comfort, optimism, and whimsy, all while retaining a sense of wonder characteristic of more traditional science fiction. 

Als ik het zelf kort zou moeten beschrijven, dan is het sciencefiction die je met een goed gevoel achterlaat. Er is daarbij veel aandacht voor de (sympathieke) personages die over het algemeen op een normale manier met elkaar omgaan. Low stakes hoeft het wat mij betreft niet per se te zijn, maar de nadruk ligt dan meer op hoe de personages omgaan met de situatie dan dat het gaat over het Grote Probleem zelf.

Zelf lees ik eigenlijk helemaal niet zo veel cosy SF of fantasy. Ik moet daar wel echt voor in de stemming zijn. The Galaxy, and the Ground Within van Becky Chambers (Goodreads) heb ik bijvoorbeeld maanden aan de kant gelegd omdat ik op een gegeven moment gek werd van hoe afgrijselijk begripvol en meedenkend alle personages naar elkaar zijn, haha. Maanden later, in een periode dat ik veel stress ervoer, vond ik het juist een heerlijk boek om te lezen.

De allereerste cosy SF die ik las, was The Long Way to a Small, Angry Planet, ook van Becky Chambers (Goodreads). (Als je een keer cosy SF wilt lezen, is zij een goede auteur om mee te beginnen!) Dat boek pakte ik ooit op basis van de prachtige cover op in het ABC in Den Haag. De andere boeken die ik van haar gelezen heb, gaven me toch nooit helemaal dat warme gevoel en de hartjes in m’n ogen die ik kreeg van The Long Way [etc.], hoewel ik niet precies weet waarom. Maar als ik behoefte heb aan comfort reading, dan weet ik haar boeken te vinden!

Een andere cosy SF, die ik veel recenter las, is The Mimicking of Known Successes van Malka Ann Older (Goodreads). Volgens de flaptekst is dit een ‘cosy Holmesian murder mystery and sapphic romance, set on Jupiter‘. Ik las dit boek voor de leesclub waar ik in zit en vond het ontzettend leuk! Inmiddels ben ik bezig in deel 2, The Imposition of Unnecessary Obstacles. De combinatie van een Sherlock Holmes-achtige sfeer, de romance tussen Mossa en Pleiti, en de setting op Jupiter (enorme ringen om de planeet heen, met plateaus waarop mensen leven, en treinen over de ringen tussen de platforms) was wat mij betreft een schot in de roos.

In volgende blogposts ga ik het hebben over de vraag of en zo ja, waarom Magnetar en Singulariteit volgens mij cosy SF zijn en de zin en onzin van zulke subgenres. Mocht je nu prompt zin hebben gekregen om cosy SF/F te lezen, dan kan ik de website CozyFantasy.nl aanraden! Een paar maanden geleden werd ik door hen geïnterviewd over cosy SF.