Alle gedichten uit The Blank Caught Fire (2013) zijn, lees ik in de korte inleiding, ‘volledig geassembleerd’ uit regeldelen, gepikt uit het experimentele prozaproject van Erin McNellis’ partner Patrick Keller, Sister City 73. Elk gedicht is onttrokken aan één enkele pagina van dat project, waarbij bestanddelen zijn samengevoegd tot een nieuw geheel.

Over het geheim van de samenvoeging laat McNellis niets los. De lezer blijft in het ongewisse verkeren over een eventueel gebruik van keuzecriteria, ordeningsprincipes of een vastomlijnd verenigingsdoel. De gedichten zullen verder voor zichzelf moeten spreken. Het tweede vers uit de bundel:

WHISKY

dus hij is oprecht; hij stort uit over de Romeo

blijf toch
drink
hij kan zijn naam vergeten

begrijp dat whisky
even een muzikant is

een soort ja
en ik is stil