Fotoğraf, geçen asırdan, otuzlu yıllardan gibi duruyor.Üst-orta sınıfa aitbir evin balkonunda ya da terasında çekilmiş. Zemindeki kilim, arkadaki dökmedemir korkuluklar ve açık kapı detayı, yazlık bir evi ya da köşk benzeri biryapıyı düşündürüyor. Işıkyumuşak; muhtemelen öğleden sonra, doğal ışıkta çekilmiş.
Üç kadının ortasında (büyük ihtimalle dayı ya da enişte olan) bir erkek oturuyor. Döneminmodasına uygun şekilde dar paçalı pantolon, açık renk gömlek, kravat veya fulartakmış. Gözlükleri oyılların güneş gözlüğü modasını (belkipince-nez benzeri birmodeli) yansıtıyor. Kadınların üçü de kısa kollu, diz altı uzunluktaaçık renk elbiseler giymiş.Saçlar kısa, dalgalı, “marcel wave” etkisi taşıyor; Cumhuriyet’in ilk kuşağındaki “modern” kadınimgesine denk düşüyor.
Kadın-erkek bir aradalığı gayet rahat; bu da 1930’larınşehirli, eğitimli orta sınıf çevrelerine özgü bir modernlik sahnesi. Kadınlarınbeden dilleri içten, gülümseyen ifadeler doğal. Fotoğraf, erken Cumhuriyet’inkentli yaşam tarzını ve serbest zaman kültürünü (oyun, sohbet, açık havada oturmak) bir arada gösteriyor: “Biz de modern bir hayatsürüyoruz.”
Beyefendininkartları tutuşu, el hareketi ve ifadesi bir falcıyı taklit eder gibi.Kadınların ona ve sahneye bakışı farklı: biri olaya katılmış, biri mesafeli,biri dışarıya, kameraya yönelmiş. Böylecefotoğraf hem içe (oyunun kendisine) hem dışa (fotoğrafın sahiciliğine) birgöndermede bulunuyor.
Fotoğrafınneşesi bana iyi geliyor.Küçük bir teatral sahne kurulmuş;belli ki bir mizah duygusu, bir gösteri isteği var. Ama mizah yalnızca adamın falcı pozunda değil, asıl,kameraya bakan kadının sessiz ironisinde saklı. O bakış, pozun kurmaca olduğunuifşa ediyor, fotoğrafın kendi sahnesini açığa vuruyor. Kare bu yüzden hem komikhem bilinçli: hem oyun, hem kendini fark eden bir temsil.
Meraklısı,fotoğrafın arka yüzüne yazılmış mektuba da bakabilir. O kadarına girmeyeceğim;bana bu mütevazi mizah, kâfi geliyor.