The Economist dergisinin The World Ahead 2026 kapağı epeyceilgi uyandırdı. JustinMetz’in çizdiği kapak, gelecek yıllara yönelik küresel belirsizlikleri “kaotikdünya/gezegen” metaforu üzerinden anlatıyor. İyi düşünülmüş, editöryal olarak dadoğru kotarılmış bir yorum.
Metz, üç yıldır World Ahead kapaklarını hazırlıyor.Minimal bir renk paleti kullanıyor; sembollerle ördüğü yoğun sahne istifleriniseviyor. İllüstrasyon ile enformatik grafik arasında salınan bir melez stilesahip. Bizde Cem’in (Dinlenmiş) yaptığına benzer bir üslupla çalıştığınısöyleyebiliriz.

Kapağın özünde bir “risk haritası” mantığı var: savaş,kriz, kaos imgeleriyle önümüzde hayli olumsuz bir yıl olduğu ima edilmiş.Metz’den, gelecek yıl dünyayı etkileyecek olguları betimlemesi istenmiş; o da karmaşıkgörünen ama dikkatli bakınca bilinçli olarak katmanlandırılmış bir sahne tasarlamış.Çalışması, yaşadığımız hayatın dağınık, parçalı ve kesintili ritminin bir replikası gibiduruyor.
Üç halka kurulmuş: bana kalırsa ana gövde kapitalizminsıkışması, ikinci katman jeopolitik çatışmalar, dış halka ise sosyo-ekonomik akış.Sağlık teknolojileri, zayıflama ilaçları, yapay zekâ, dikkat ekonomisi… Yanidünyayı yalnızca savaş değil, “davranışlar ve tüketim” de belirliyor deniyor.
Gözüme takılanları kısaca sıralayayım.
Mavi yumruk, küresel protestoları ve isyanın geridönüşünü imliyor. Füzeler ve roketler, Ukrayna–Rusya savaşının bitmeyeceğini,hatta yeni fazlara yöneleceğini söylüyor. 250 yazılı pasta, derginin yıl dönümükadar kapitalizmin yorgunluğuna da gönderme olabilir. Viking gemisi, NATO’nunkuzeye doğru genişlemesi; kırmızı tank ise Rusya’nın askeri baskısı ve enerji-politikşantajcılığı. Siyah takım elbiseli adamlar, siyaset sınıfının küresel ölçektekitıkanmasını temsil ediyor. Gençliğimden beri sorulan “geleneksel siyaset bittiama yerine ne gelecek?” sorusunun hâlâ cevabı yok.
Dolar işaretleri ve kırık zincirler, devlet borçlarınınsürdürülemez seviyelere çıkmasını işaret ediyor. Enjeksiyonlar ve ilaçşişeleri, zayıflama ilaçları furyasını ve yeni salgın ihtimallerini çağrıştırıyor.Sağlık ekonomisinin 2026’da çok konuşulacağı söyleniyor; ne-nasılgelişecek merakla bekliyorum. Yapay zekâ simgeleri, işgücünün dönüşümünü veözellikle beyaz yakalıların işlev kaybı endişesini öne çıkarıyor. Oyunkumandası, “dijital dikkat ekonomisi”ne alaycı bir gönderme.
Kırmızı futbolcu, Körfez sermayesinin sporu küresel birgüç gösterisine dönüştürmesini hatırlatıyor. Tank ve deniz dalgaları, yükselen denizseviyelerini ve iklim-güvenlik denklemindeki kırılganlığı imliyor. Maskelifigürler ise bana dijital yalnızlığı, kutuplaşma yorgunluğunu ve insanların giderekartan güvensizlik hissini düşündürüyor.
Meraklısı kapağı daha da ayrıntılı inceleyebilir; her simgekendi başına bir hasbihal ekseni zaten.
Kapak, abartılı mı, yoksa bizi boktan bir yıl mı bekliyoremin değilim. Dünyanın artık hiç durmadan kriz ürettiği bir eşiğe geldiğimizianlatmak istemişler. Diğer yandan bana yeni bir şey olmayacak gibi geliyor, dünyabir süredir krizleri yönetemiyor, sadece erteliyor, yine erteleyecek gibihissediyorum.