"Soms ben ik een kind om van te haten, maar meestal kun je van me houden."

Sam zit bij mij in de eerste klas. Hij is altijd aanwezig, staat voor iedereen klaar en maakt grapjes over zijn zwaarlijvigheid. Ook bij zijn leraren is Sam favoriet. Iedere ochtend vraagt hij hoe het met me gaat en geeft hij me een hand wanneer de les is afgelopen. Sam is een topper, maar aan leren en huiswerk doet hij nauwelijks. Steun vanuit huis krijgt hij hierin ook bijna niet. Soms lijkt het alsof hij alleen op school echt gezien wordt.

Bijna iedere dag zie ik Sam het schoolplein op lopen met een zak chips in zijn hand. Deze heeft hij al op wanneer de eerste les begint. Ik spreek hem op zijn eetgedrag aan, maar ik weet dat ik hier in mijn eentje niet bijster veel aan kan veranderen. Veel meer is hij niet gewend. Op één zondag in de maand neemt zijn moeder hem mee voor een ontbijt bij Ikea. Sam kijkt iedere keer weer uit naar dit moment. Voor hem is dit uit eten gaan.

Ik kan boos op hem worden dat Sam niet luistert naar mijn advies om beter te eten, maar tegelijkertijd weet ik dat hij zelf nergens schuldig is aan de armoede waarin hij leeft. Zijn vader vertrok direct na Sams geboorte. Zijn moeder werkt fulltime, maar draait ook avonddiensten. Op deze dagen doet Sam de boodschappen, kookt hij voor zichzelf en bewaart hij een bordje voor zijn moeder. Zijn moeder bedankt hem hier niet voor. Hij is immers 12 en volwassen genoeg om de man in huis te zijn.

Sams moeder probeert het tekort aan warmte dat ze haar zoon te bieden heeft, te compenseren door hem merkkleding te geven. Tegelijkertijd heb ik haar eens tegen Sam horen zeggen dat ze liever had gehad dat hij niet geboren was. Een beetje liefde van school heeft Sam keihard nodig, maar met hem nog tienduizenden andere kinderen in ons land. Sam, je bent een topgozer. Dat je af en toe je huiswerk niet maakt, wil ik je wel vergeven. We zijn blij met je op school.