“ஆனால் எந்தக் கணத்தில் மரணம் நிகழ்கிறது? எப்படி நிகழ்கிறது? அதை இதுவரை நான் கண்டதில்லை. அறிய வேண்டுமென்று நான் ஆவலோடு தவித்தலைந்த காலங்கள் உண்டு. இன்று தெரிகிறது. அதை அறியமுடியாது. அறிய முயல்வதே அபத்தம். ஏனெனில், மரணம் என்பது ஞானத்தின் அழிவு. அதை ஞானத்தால் எப்படி அறியமுடியும்? வைத்திய சாஸ்திரம் ஒரு ஞானம். எனக்கு இந்தப் பிறவியில் விதிக்கப்பட்ட கர்மம் இது. நான் மரணத்தை அறியவேண்டிய அவசியமில்லை என்று பின்பு உணர்ந்தேன். மரணத்தின் வருகையை அறிந்தால் போதும். உயிரின்மீது அது குவியும்போது என் கடமையை ஆற்றினால் போதும், என்னால் மரணத்தைத் தடுக்க முடியாது; மரணம் பிரம்மாண்டமானது. விஷ்ணு பள்ளிகொள்ளும் அனந்தகாலரூபன் மரணமேதான். இந்த மெய்ஞானமே எனக்கு அமைதி தந்தது.”