“Γύρισε να κοιτάξει πάλι έξω: την σκοτεινή φύση που δεχόταν την βροχή λυγώντας και λάμποντας σκούρα χρώματα. Είχε άλλη ομορφιά η ύπαιθρος τον χειμώνα. Μια μισοφωτισμένη γυάλινη αίγλη. Ο χειμώνας ανάδευε και έγλειφε τα δέντρα, περνώντας τους νέα γυαλιστερά βερνίκια νερού και τρεμάμενη σιγοψυθιριστή ζωή. Τα έκανε να μοιάζουν σχεδόν μαγεμένα.”