Παιδικά τραγουδάκια Quotes

“Αγάπη είναι ένα συνονθύλευμα πραγμάτων, ένα σμιγάδι όλων των χρωμάτων που είναι ο άλλος και που δεν είναι όλα καλά, ούτε όλα απειλητικά και που εσύ πρέπει να αποφασίσεις αν θέλεις να τα δεις, αν τα χρειάζεσαι στη ζωή σου.
Αγάπη είναι αυτό που σου δίνουν, όχι αυτό που θα ήθελες να σου δώσουν. Είναι η αρχή ενός δρόμου και δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό. Θέλεις να βαδίσεις;”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια

“... Γκρεμοί θεόρατοι, τρομακτικοί και ταυτόχρονα αφόρητα όμορφοι. Τα δέντρα του δάσους φουντωτά με όλα τα πράσινα και τα καφετιά βαθυχρώματα. Ζωντανά, σχεδόν βρεγμένα, όπως συμβαίνει το φθινόπωρο, όταν η παλέτα του δάσους είναι πιο πλούσια απ' ό,τι κάθε άλλη εποχή.
Πουλιά σε φωλιές και κουφαλίτσες, νεοσσοί, πεταρίσματα, δροσιά και θέρμη. Μυρωδιά ζώου, μυρωδιά ζωής. Υγρό, πλούσιο χώμα, όλο ασημένια σκουλήκια, ρίζες, μανιτάρια, μέντες και καρυόφυλλα...”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια

“Αυτό είναι άνθρωπος. Μια απίθανη συλλογή επιθέτων, να τί είναι. Συνδυάζει ένα σωρό πράγματα, ανείπωτα, τραγικά, ηλίθια, μαγικά, επικίνδυνα. Αυτό είναι ο άνθρωπος.”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια

“Και περπατώ εκεί, ανάμεσα στα αιώνια δέντρα που θάλλουν ευωδιαστά, θαρρείς και είναι μαγεμένα. Και με τα γυμνά μου πόδια νιώθω τα προϊστορικά νερά που ποτίζουν τον αμάραθο, το φλισκούνι και τον δυόσμο και κάθε που τα πόδια μου τα σείουν, ο αέρας γεμίζει μυρωδιά, πόθο και δροσιά. Μένω εκεί, σ' έναν κόσμο που δονείται από αγάπη...”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια

“Η φωνή της τώρα έφτασε μέχρι τη φωλιά της αλεπούς, μέχρι τον γκρεμό με τα πουρνάρια, τους κισσούς και τα φασκόμηλα, κρυμμένα κάτω απ' τ' απαλό χιόνι. Έφτασε στις άκρες των κλαδιών που λυγούσαν από το βάρος και στο λαγούμι του τυφλοπόντικα, που κοιμόταν προστατευμένος μέχρι την Άνοιξη.”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια

“Οι ιδέες, η μια πιο τρομακτική από την άλλη, η μια πιο πραγματική από την άλλη, έρχονταν τώρα πάλι προς το μέρος της, έπλεαν μαζί με την παλίρροια που την πλησίαζε κι έφερνε μαζί της κόκκαλα ψαριών, μυρωδιά σύψης και αγνό, παλιό φόβο.”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια

“Γύρισε να κοιτάξει πάλι έξω: την σκοτεινή φύση που δεχόταν την βροχή λυγώντας και λάμποντας σκούρα χρώματα. Είχε άλλη ομορφιά η ύπαιθρος τον χειμώνα. Μια μισοφωτισμένη γυάλινη αίγλη. Ο χειμώνας ανάδευε και έγλειφε τα δέντρα, περνώντας τους νέα γυαλιστερά βερνίκια νερού και τρεμάμενη σιγοψυθιριστή ζωή. Τα έκανε να μοιάζουν σχεδόν μαγεμένα.”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια

“Σιγά σιγά συνειδητοποιούσες πως δεν ήσουνα, πως δεν μπορούσες να γίνεις, σαν τους άλλους που έστεκαν περήφανοι, ωραίοι και ατρόμητοι απέναντι στη βία και στον φόβο.
Κι έτσι ο φόβος γεννούσε κι άλλο φόβο. Αύξανε τον εαυτό του, γιγαντωνόταν κι άλλο μέχρι που επικρατούσε ολοκληρωτικά. Κι ήταν παρήγορο τελικά, ήταν ανακουφιστικό που επικρατούσε ο φόβος, γιατί ήταν κάτι ανθρώπινο και ήσυχο και γνώριμο. Ήταν ασφαλές. Αχ, ήταν σχεδόν όμορφο.”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια

“Τα παιδιά από κτήσεως κόσμου είναι οι πιο σκληρές υπάρξεις ανάμεσα στους ανθρώπους.”
― Μαρία Ράπτη, Παιδικά τραγουδάκια